Oleh Imlan Adabi
imlanadabi@bharian.com.my
GUNUNG FIJI DI JEPUN
Ketika calon Sijil
Pelajaran Malaysia (SPM) bertungkus lumus mentelaah pelajaran, masih ada yang
berdegil mempertahankan pelaksanaan Pengajaran dan Pembelajaran Sains dan
Matematik Dalam Bahasa Inggeris (PPSMI). Terbaru mereka berkumpul di Melaka
pada 12 November lalu dengan alasan ‘mempertahan kepentingan dan masa depan
pelajar berbahasa Inggeris’. Perhimpunan
yang bermula pada jam 8 pagi itu diadakan di pekarangan Stadium Tun Fatimah di
Bukit Serindit, Melaka, diketuai oleh Mak Chee Kin. “Kita berterima kasih
kepada pihak kerajaan, terutama Perdana Menteri, Datuk Seri Najib Razak dan
Timbalan Perdana Menteri, Tan Sri Muhyiddin Yassin kerana menangguhkan
pelaksanaan (pengajaran Sains dan Matematik) dalam Bahasa Malaysia untuk
beberapa tahun lagi,” tuturnya sambil berharap kerajaan menarik balik keputusan
yang dibuat sebelum ini. Hampir 1,000 orang menghadiri perhimpunan secara aman
itu. Ada yang kononnya bersimpati kepada masa depan kanak-kanak jika tidak
mempelajari subjek Sains dan Matematik dalam bahasa penjajah.
Ada juga yang dengan
lantang mengugut kerajaan jika tidak meneruskan PPSMI. Semuanya membuktikan kesilapan mereka
menanggapi keperluan bahasa Melayu sebagai bahasa ilmu yang wujud ribuan tahun
di wilayah nusantara ini. Beberapa
pertubuhan lain pula mula mengadakan kempen secara terbuka mempertahankan
PPSMI. Ada yang mengirim memorandum kepada pembesar negara tanpa melihat
masalah sebenar yang dihadapi di sekolah. Seorang pendidik mengadu banyak masalah ketika
pelaksanaan PPSMI. Kekurangan tenaga mahir mengajar dua subjek penting dalam
bahasa Inggeris begitu ketara. “Masalah murid dari latar belakang berbeza juga
menjadi penghalang. Sepatutnya
pengajaran subjek bahasa Inggeris dipertingkatkan, bukan mencabul Sains dan
Matematik dalam bahasa Inggeris,” tegasnya. Kajian pula menunjukkan PPSMI memberi kesan
buruk kepada pelajar di luar bandar sejak 2003.
Laporan Trends in
Mathematics and Science Study 2007 menyatakan kedudukan pelajar Malaysia dalam
subjek Sains merosot ke tangga 21 daripada tangga ke-20 pada 2003, sementara
mata pelajaran Matematik pula, kedudukan murid merosot daripada tangga ke-10
pada 2003 ke tangga ke-20 pada 2007. Kajian
sebuah universiti tempatan pula menyatakan murid senang mempelajari sesuatu
subjek dalam bahasa yang mudah difahami, iaitu bahasa Melayu di sekolah
kebangsaan dan bahasa ibunda di SJK Cina dan SJK Tamil. Peratusan murid yang mendapat gred A, B dan C
bagi mata pelajaran Sains dalam Ujian Pencapaian Sekolah Rendah (UPSR) pada
2008 merosot daripada 85.1 peratus kepada 82.5 peratus bagi sekolah bandar dan
daripada 83.2 peratus kepada 79.7 peratus bagi sekolah luar bandar. Bagi subjek
Matematik, pencapaian murid bandar merosot daripada 84.8 peratus kepada 80.9
peratus, manakala pencapaian murid luar bandar merosot daripada 80.9 peratus
kepada 77 peratus.
Kajian Permuafakatan
Badan Ilmiah Nasional (Pembina) pada Februari 2009 terhadap 553 guru dan 15,089
pelajar dari kawasan bandar dan luar bandar, termasuk Sekolah Kebangsaan Orang
Asli, banyak mendedahkan sesuatu yang terselindung sebelum ini. Ramai guru
belum layak mengajar subjek Sains dan Matematik dalam bahasa Inggeris, apabila
39.3 peratus guru (74) sekolah rendah dan 25.3 peratus guru (93) sekolah
menengah gagal dalam Penilaian Tahap Kelancaran Bahasa Inggeris. Apakah guru
yang tidak mahir berbahasa Inggeris mampu menggunakan bahasa itu ketika
mengajar dua subjek penting? Bayangkan
betapa silapnya dasar yang diperkenalkan sebelum ini! Jika masalah dan halangan sudah begitu ketara,
amat nyata PPSMI tidak perlu wujud dan wajar dijadikan sejarah hitam sistem
pendidikan negara. Malangnya ada kalangan Melayu sendiri yang masih jahil
mempertahankan dasar memudaratkan generasi muda kita. Sepatutnya isu pendidikan dibincang dan dikaji
menerusi saluran akademik, sarjana bahasa dan ilmuwan.
PPSMI sudah menjadi
titik hitam dalam sejarah pendidikan negara. Kesilapan yang dilakukan oleh
pembuat dasar negara sebelum ini sewajarnya diperbetulkan, bukan meneruskan
kesilapan dengan kesilapan yang lain. Jika negara maju seperti China, Jepun,
Korea dan Russia boleh berbangga dengan pencapaian subjek Sains dan Matematik
menerusi bahasa mereka sendiri, kita perlu mencontohi mereka dan bukannya
dengan sinis menyatakan bahasa Inggeris diperlukan untuk sebuah dunia tanpa
sempadan. Sebagai bangsa yang sudah setengah abad merdeka, kita sepatutnya
mempunyai kemerdekaan untuk berfikir dan bertindak supaya memberi kesan positif
kepada generasi masa depan. Meminggirkan bahasa Melayu bukan saja kesannya dari
segi pendidikan, malahan sejarah kewujudan bangsa Melayu di rantau ini. Mahukah
kita seperti Red Indian yang bahasa ibundanya diperlekehkan oleh bangsa
sendiri?
SUMBER
BERITA HARIAN
Tiada ulasan:
Catat Ulasan