JEMPUT JADI PEMBACA SETIA BLOG INI



09 Ogos 2012

ISU PENDIDIKAN : IJAZAH PALSU, JALAN MUDAH MAHU CARI REZEKI


Oleh Ruhaiza Rusmin


Ketika kerajaan berusaha mencapai status cemerlang dan profesional dalam industri pendidikan, imejnya sedikit tercalar dengan isu ijazah dan graduan palsu, baru-baru ini. Biarpun dianggap kes terpencil, isu berkenaan masih dianggap besar dan perlu ditangani segera bagi memastikan imej institusi pendidikan tinggi lain tidak terjejas atau dipersoalkan. Penipuan itu juga menimbulkan tanggapan lebih memalukan dengan memperlihatkan betapa terdesaknya masyarakat memperoleh status tinggi walaupun melalui jalan salah. Mengapa ia berlaku sedangkan pengawalan ketat diberikan tanpa kompromi. Adakah pihak berkenaan hanya memikirkan keuntungan dan kepentingan diri semata-mata hingga melanggar tatasusila serta undang-undang?

Timbalan Rektor Perancangan dan Akademik Universiti Islam Antarabangsa Malaysia (UIAM), Profesor Datuk Dr Md Tahir Md Azhar berkata, persoalan perlu ditekankan ialah soal etika yang menjadi kata kunci terhadap segala tindakan. Beliau berkata, jika seseorang mempunyai nilai etika yang tinggi, mereka tidak mungkin tergamak melakukan kesalahan dengan mengambil jalan pintas bagi memperoleh ijazah ataupun menyediakan institusi palsu. “Malangnya, mereka yang ‘terdesak’ ini tidak mahu memikirkan soal itu, sebaliknya bersikap ambil mudah dan sanggup melanggar etika, nilai moral serta melakukan kesalahan undang-undang demi memuaskan kehendak hati. Yang penting, keuntungan, mempunyai kelulusan hebat setara orang lain hingga mampu mengagumkan masyarakat dan dipandang tinggi kerana kelebihan pada diri,” katanya.

Beliau mengakui, fenomena itu ada kaitan dengan persaingan sengit dalam kerjaya sehingga mendorong seseorang itu melakukan apa saja, apatah lagi dengan sikap majikan yang terlalu memilih. Kebiasaannya, katanya, ijazah dari luar negara selalu dipandang tinggi menyebabkan ada yang mengambil kesempatan untuk menawarkan sesuatu secara mudah. “Mereka menggunakan peluang ini untuk meraih keuntungan manakala pihak terdesak pula tidak peduli latar belakang institusi yang dipilih. Asalkan ada bukti kelayakan luar negara sudah memadai. Adanya permintaan dan penawaran ini menyebabkan perkara ini berlaku biarpun apa ditawarkan itu ada kalanya tidak masuk akal, ia salah di sisi undang-undang selain ‘mengotorkan’ nama industri pendidikan,” katanya.  Enggan mengaitkannya dengan kesalahan pihak tertentu, apa lebih dibimbangi ialah ijazah atau graduan palsu itu boleh memberi kesan tidak terduga terhadap profesionalisme sesuatu institusi.

Memberi contoh institusi pengajian tinggi, katanya, mereka yang ‘palsu’ ini boleh menjejaskan kredibiliti, nama baik juga kewibawaan institusi juga warga keseluruhannya terutama mahasiswa. “Misalnya, pensyarah palsu biarpun mempunyai kelayakan berjela-jela atau gah, belum tentu mampu menjadi pensyarah berwibawa dan memenuhi standard universiti. Pensyarah palsu biasanya gagal menjalankan tugasan dengan baik tetapi lebih bahaya kesannya kepada pelajar yang mereka didik. Justeru, ia bukan perkara kecil yang boleh dipandang sebelah mata kerana kesannya sangat besar dalam mempengaruhi sistem sedia ada,” katanya mengakui kes pemalsuan ijazah atau graduan bukanlah baru di negara ini namun lebih ketara berlaku di negara luar. Di sini, ia boleh dianggap terpencil dan masih dalam kawalan namun di negara luar, keadaannya berbeza terutama jika pemohonnya datang dari negara yang mempunyai universiti tidak dikenali. Bagaimanapun, setiap negara ada polisi sendiri bagaimana menanganinya dan kepekaan itu penting bagi memastikan penipuan dilakukan itu mampu disekat,” katanya.

Katanya, bidang bukan profesional antara berpotensi tinggi melakukan penipuan kerana kurang mempunyai badan profesional yang memantau. “Bidang yang mempunyai badan profesional seperti perubatan, kejuruteraan dan perundangan jarang dipalsukan kerana mereka mempunyai polisi ketat dan sentiasa dikawal. Yang sering menjadi mangsa ialah bidang seperti pengurusan dan pentadbiran kerana bukan saja penawaran terhadap program sangat luas, malah membabitkan banyak institusi. Jadi, pemantauan sukar dilakukan dan membolehkan bidang berkenaan ‘diceroboh’ mereka yang tidak bertanggungjawab,” katanya. Bagi memastikan kesahihan dan ketulenan ijazah atau graduan, ada pendekatan tertentu boleh digunakan. Kami sentiasa peka, berhubungan dengan universiti asal, menyertakan sijil kelayakan asli selain mendapatkan maklumat daripada rakan terdekat juga pandangan ahli profesional sealiran. Jika ia dilakukan dengan tegas, saya percaya masalah ini boleh dibendung dan mereka yang bersalah tentu tidak yakin mahu melakukan kesalahan. Masalahnya, bukan semua bersikap seperti itu dan mudah percaya pada kelayakan yang tertera pada sekeping kertas,” katanya.

Pada masa sama, beliau juga berpesan agar majikan tidak terlalu taksub jika disogokkan dengan kelayakan berjela-jela. “Jangan ada sikap ambil mudah dan taksub dengan kelebihan calon. Selidik dulu kebenaran terutama jika disertakan dengan kelayakan tidak masuk akal. Jika ada pencegahan dan pengawalan ketat, saya percaya mereka ini juga tidak berani meneruskan langkah sumbang menggunakan ijazah atau menjadi graduan palsu,” katanya.

Bahan ini diperoleh dari :
Akhbar Harian Metro,
Isnin, 6 Ogos 2012

ISU PENDIDIKAN : NILAI P.HD HANYA RM200 SAHAJA


Rencana ini ditulis oleh :
SITI NOR AFZAN KASIMAN


Presiden Hungary, Pal Schmitt melepaskan jawatannya selepas didapati memplagiat tesis sarjana kedoktoran (Ph.D) yang ditulisnya 20 tahun lalu. Tesis mengenai Sukan Olimpik itu dihantar kepada Universiti Budapest Semmelweis di Hungary untuk dinilai bagi membolehkan Schmitt meraih gelaran doktor falsafah. Bagaimanapun, ia telah disahkan diciplak bulat-bulat. Jawatankuasa universiti berkenaan melucutkan gelaran tersebut dan mendedahkan kepada media bahawa ia bukan kajian tulen. Sebaliknya, tesis setebal 200 halaman itu sebenarnya hasil terjemahan kajian dua penyelidik Bulgaria, Nikolai Georgiev dan Klaus Heineman pada tahun 1987. Isu plagiat khususnya di kolej dan universiti sering dianggap sebagai kesalahan akademik semata-mata. Ramai berpendapat ia bukanlah satu kesalahan di sisi undang-undang atau dengan bahasa mudahnya, bukan satu jenayah. Tanggapan ini sebenarnya salah sama sekali. Di Malaysia, mereka yang terlibat dengan aktiviti plagiat boleh dikenakan tindakan tatatertib termasuklah disingkirkan, dilucut kelayakan malah penciplak boleh disabitkan sebagai pesalah mengikut Akta Hak Cipta 1987.

Jika puluhan tahun dahulu, ada yang mengambil jalan pintas untuk mendapatkan ijazah dengan meniru, situasi pada hari ini lebih teruk lagi. Menurut Presiden Persatuan Pemeriksa Penipuan Bertauliah (ACFE) Malaysia, Datuk Akhbar Satar. Membeli ijazah terutamanya Ph.D melalui Internet sudah menjadi satu trend baharu khususnya melibatkan segelintir ahli perniagaan dan pakar motivasi di negara ini.  Beliau yang berpengalaman mengendalikan antara 40 hingga 50 kes penipuan ijazah Ph.D setahun sejak tahun 2004, beliau memberitahu, kesemua pemegang pangkat doktor palsu itu mempunyai personaliti yang hampir sama. Menurut beliau, mereka manusia yang dahagakan pengiktirafan, lebih-lebih lagi daripada orang yang baru dikenali. Mereka mahu dipandang tinggi, berilmu, berkebolehan dan boleh dijadikan pakar rujuk dalam sesuatu bidang. Disebabkan itu, mereka bangga memperkenalkan diri sebagai ‘Dr.’ sedangkan ada dalam kalangan mereka tamat tingkatan lima sahaja. Dengan gelaran ‘Dr.’ yang dijaja itu juga mereka diberi lebih peluang dan keutamaan untuk menjawat jawatan penting seperti pengarah dan perunding dalam sesebuah organisasi.

Cetak Ph.D sendiri

Rumusan Akhbar itu ada benarnya. Kes penipuan ijazah semakin berleluasa malah ia sukar dibendung. Malah, ijazah itu boleh dibeli melalui Internet. Difahamkan, ramai ahli politik, ahli perniagaan, pakar motivasi, ahli akademik, penulis, serta perunding pelaburan dan insurans yang menggunakan taktik sama untuk mendapatkan kepercayaan pihak tertentu dan masyarakat. Walaupun Kementerian Pengajian Tinggi dalam kenyataanya menafikan tiada institusi pengajian tinggi (IPT) di negara ini yang mengeluarkan sijil palsu, tinjauan di enjin carian Google mendapati terdapat 2,680,000 laman berkaitan penjualan transkrip diploma, ijazah, sarjana dan Ph.D palsu. Boleh dikatakan hampir kesemua sindiket ijazah palsu Internet itu menawarkan sijil daripada peringkat diploma hingga ke Ph.D. Ia boleh dibeli secara dalam talian, tanpa perlu menghadiri kelas, tidak perlu menjalankan kaji selidik untuk penulisan tesis malah tidak perlu berjumpa dengan pensyarah seperti program pengajian biasa.

“Jangan asyik sangat hendak 
mengejar nama dan pangkat 
dengan cara menipu, 
akhirnya nanti ludah terpalit 
ke muka sendiri,”

Laman-laman sesawang yang kebanyakannya beroperasi dari luar negara itu juga saling bersaing dengan menawarkan harga paling murah untuk mendapatkan transkrip ijazah. Malah, ada yang menawarkannya pada harga serendah AS$69 (RM200) sahaja. Pembeli juga diberi pilihan untuk memilih sendiri bidang, tahun pengajian dan lokasi universiti seperti Universiti Concordia, Universiti St. Regis, Universiti St. Lourdes, Universiti All Saints American dan Universiti Heartland, semuanya didakwa terletak di Amerika Syarikat (AS) dan Kanada. Kebanyakan universiti ini tidak wujud. Ada juga yang wujud tetapi program yang ditawarkan tidak mendapat akreditasi di negara mereka sendiri apatah lagi di Malaysia. Isu membeli sijil palsu sudah banyak kali diketengahkan tetapi setakat ini saya belum lihat ada tindakan drastik yang diambil. Ramai yang lebih suka pejamkan mata.

Pada tahun 2009, akhbar Spokesmen Review di Washington, AS melaporkan penjualan ijazah palsu di negara itu dalam sebulan mampu menarik hingga 10,000 pembeli. Daripada angka itu, lebih daripada 50 pembeli adalah rakyat Malaysia. Dianggarkan AS$7.3 juta (RM22.4 juta) dibelanjakan untuk membeli ijazah palsu tersebut. Pembeli tidak perlu tunggu sehingga empat ke lima tahun pengajian, sebaliknya sijil ijazah atau Ph.D akan mereka peroleh selepas tujuh hari pembayaran dibuat. Malah, mereka juga boleh mencetak sendiri sijil tersebut. Tambah Akhbar, sungguhpun ada pihak yang menganggap pembelian Ph.D palsu ini sebagai perkara remeh, tetapi setiap individu perlu memiliki sikap integriti, jujur dan telus.

Bahan ini diperoleh dari :
Harian Kosmo
Khamis, 9 Ogos 2012

ISU PENDIDIKAN : POLIS AKAN SIASAT VVIP BELI IJAZAH PALSU



Polis sedang mengenal pasti identiti beberapa kenamaan termasuk individu bergelar Tan Sri dan ahli politik, yang dipercayai membeli ijazah palsu daripada sebuah syarikat di Subang Jaya. Ketua Polis Selangor, Datuk Tun Hisan Hamzah berkata, kenamaan itu merupakan sebahagian daripada 525 graduan palsu yang memperoleh ijazah dengan jalan mudah tanpa perlu menghadiri kuliah, mengambil ujian dan menghantar kertas kerja. Kita tidak menolak kemungkinan ada beberapa individu yang mempunyai status dalam masyarakat telah membeli ijazah ini, namun kita tidak boleh mengulas mengenainya sehinggalah polis mengenal pasti individu itu. Polis juga akan memanggil graduan lain untuk memberi keterangan bagi membantu siasatan kes ini. Beliau berkata, ijazah terbabit dikeluarkan atas nama lima universiti luar negara termasuk tiga yang disahkan tidak wujud. Lima universiti itu ialah :

01. University Of Rockhampton (tidak wujud)
02. Harvey International University (tidak wujud),
03. Cannington Brook University (tidak wujud),
04. Glastonbury University (United Kingdom)
05. Charles Molnar University (Hungary)

Sumber : BERNAMA

ISU PENDIDIKAN : IJAZAH PALSU BERLAKU DI SELURUH DUNIA


Rencana ini ditulis oleh :
Akhbar Satar
Penulis ialah Pakar Kriminologi,
Institut Jenayah & Kriminologi Universiti HELP


Tidak lama dulu, Laura Callahan, bekas Pengarah Kanan dan Ketua Penerangan, Jabatan Keselamatan Dalam Negeri Amerika Syarikat di bawah pentadbiran Presiden  Barack Obama, meletakkan jawatan selepas beliau disiasat dan didapati membeli Ijazah, Sarjana dan Ijazah Kedoktoran (PhD) daripada online. Kes ini menggegarkan keselamatan Rumah Putih kerana dilihat seolah-olah tidak melakukan semakan latar belakang sebelum mengambil beliau bertugas. Mengikut kajian di Amerika Syarikat, pada tahun lalu saja, kes pemalsuan ijazah membabitkan AS$1 bilion (RM3 bilion) setahun.  Amerika Syarikat juga mengeluarkan sebanyak 50,000 PhD palsu ke seluruh dunia setiap tahun. Kebanyakan daripada laman web ini beroperasi di Alabama, Mississippi dan Wyoming memandangkan undang-undang di negeri berkenaan masih longgar dalam menangani isu itu.

Amerika adalah negara pelopor dalam penipuan dan pemalsuan sijil kelulusan seperti ini. Ia merebak ke negara lain seperti India, Singapura, Russia, Pakistan, Indonesia dan Filipina.  Di Malaysia, ia hanya mula dikesan dengan penipuan untuk mendapat kelulusan daripada Universiti Sains Malaysia (USM). Situasi ini perlu dibendung agar ia tidak merebak dan kelak diambil alih oleh pendatang Afrika yang terkenal dalam jenayah penipuan. India mempunyai banyak pusat pengajian tinggi, termasuk 350 yang tidak diiktiraf kerajaan manakala di Pakistan pula ada banyak universiti melantik profesor yang memperoleh kelulusan PhD dengan cara membeli kelulusan palsu. Pembabitan ‘Profesor Segera’ ini merosakkan imej dan mutu pembelajaran di Pakistan, terutama dalam bidang perubatan. Beberapa bulan lalu, di Singapura, penipuan sijil dikaitkan dengan sebuah institusi terkemuka dan kelulusan bidang yang popular masa kini ialah pengurusan bisnes dan pelancongan. Sijil palsu ini dijual dengan RM30,000 sekeping, termasuk transkrip mengandungi keputusan yang baik.

Hukuman tegas patut jadi pengajaran

Di Russia, ijazah palsu dapat dibeli dengan harga RM3,000 sekeping. Ada juga sindiket mengeluarkan ijazah palsu University Havard, sebuah universiti terbaik di dunia dengan harga RM120,000. Filipina juga tidak ketinggalan, mereka hanya mengenakan bayaran sekali gus RM30 hingga RM200 bagi sebarang sijil atau ijazah dalam masa dua jam. Kira-kira sebulan lalu, Kementerian Pelajaran Tinggi Arab Saudi membongkar kegiatan 110 agensi yang menjual ijazah palsu daripada universiti asing sejak beberapa tahun lalu. Dalam beberapa minggu lalu, Polis Indonesia menumpaskan satu sindiket pengeluaran sijil palsu yang dijual dengan harga RM2,000 sekeping.  Apa yang menyedihkan ada sebuah laman web yang menyediakan perkhidmatan mengeluarkan ijazah palsu daripada pusat pengajian tinggi dengan hanya perlu membayar RM240. Tawaran ini menjadi lebih menarik apabila mereka bebas memilih apa saja bidang yang dikehendaki atau mana-mana universiti untuk diisi di dalam ijazah palsu terbabit.

Beberapa hari lalu, selain kes sijil palsu USM, Polis Diraja Malaysia (PDRM) menumpaskan sindiket penjualan sijil palsu bernilai lebih RM5 juta, kononnya daripada lima universiti luar negara, turut mendedahkan pembelinya terdiri daripada ahli politik dan individu bergelar Tan Sri.  Syarikat menawarkan sijil palsu dengan harga RM6,500 bagi ijazah, RM8,500 (sarjana) dan RM10,500 (doktor falsafah) dalam pelbagai jurusan yang kononnya diiktiraf oleh lima universiti luar negara, antaranya University of Rockhampton, Harvey International University, Cannington Brook University dan Charles Molnar University. Adalah wajar sesiapa yang menipu menggunakan sijil palsu boleh dihukum mengikut Seksyen 471 dan 468 Kanun Keseksaan, jika sabit kesalahan boleh dihukum tidak lebih daripada tujuh tahun atau didenda atau kedua-duanya sekali. Impak hukuman ini bukan saja boleh menjatuhkan maruah seseorang bahkan juga memusnahkan masa depan mereka.

Ramai orang yang sakit jiwa, pemalas dan suka menipu cuba mencari jalan pintas, cepat, tidak perlu belajar untuk mendapatkan ijazah secara mudah dalam tujuh hari, sedangkan pelajar yang belajar di universiti terpaksa belajar antara tiga hingga enam tahun untuk mendapatkan diploma, ijazah, sarjana atau PhD.  Satu pusat menyimpan data mengenai seseorang graduan mesti ditubuhkan untuk mengelakkan kes pemalsuan ijazah, mengadakan ciri keselamatan atau semua sijil dicetak oleh Percetakan Nasional yang mempunyai tahap sekuriti yang tinggi. Seseorang yang bergelar Tan Sri, Datuk, ahli perniagaan dan pakar motivasi adalah tidak berintegriti dan patut berasa jijik jika memiliki ijazah palsu.

Bahan ini diperoleh dari :
Akhbar Berita Harian
Khamis, 9 Ogos 2012

ISU SUKAN : SUKAN ALAT PERPADUAN DI MALAYSIA


Rencana ini ditulis oleh :
Profesor Madya Dr. Sivamurugan Pandian
Pusat Pengajian Sains Kemasyarakatan
Universiti Sains Malaysia


Seringkali ketika berlangsungnya temasya sukan yang besar, masing-masing sanggup bersengkang mata untuk menonton dan memberikan sokongan walaupun di depan televisyen ataupun di pelbagai lokasi strategik seperti kedai makan. Baik sukan bola sepak Piala Dunia ataupun bola sepak liga Inggeris, Sepanyol dan Itali; lumba kereta F1, dan bola keranjang; penyokongnya bukan sekadar di stadium atau litar perlawanan tetapi juga ditonton merata dunia. Ini menunjukkan setiap sukan ada penyokong dan peminatnya. Sukan Olimpik juga tidak terkecuali lebih-lebih lagi apabila jaguh sukan negara turut bertanding. Sorakan demi sorakan diberikan atas nama wakil negara tercinta, Malaysia. Bergegarnya ruang di luar kadang-kadang lebih meriah dari dalam stadium apatah lagi ia diadakan di London sudah pasti turut menjadi keterbatasan sokongan yang mahu diberikan.

Sekiranya ia diadakan di Malaysia, saya percaya stadium akan dipenuhi untuk memberikan sokongan kepada Datuk Lee Chong Wei ataupun Khairul Anuar mahupun Mohd. Azizulhasni Awang serta Pandelela Rinong, Noraseela Mohd. Khalid, Nur Suryani Mohd. Taibi dan Peng Kean Yu. Malaysia diwakili oleh 30 atlet dalam sembilan acara sukan di London 2012. Sukan tidak pernah mengira latar belakang agama, keturunan, kepercayaan dan batasan yang boleh menghalang interaksi antara pemain, penyokong, pengurusan dan massa. Zaman bola sepak negara tahun 1980-an pasti tidak akan lupa kepada Allahyarham Mokhtar Dahari, Hassan Sani, V Arumugam, Soh Chin Aun, James Wong, Torai Raju, Wan Jamak, V Gunalan, Zainal Abidin dan Khalid Ali.

Walaupun tidak dinafikan sukan juga menjadi ancaman provokasi perkauman sebagaimana yang berlaku dalam liga bola sepak luar negara, namun seringkali kita melihat sukan akan menjadi alat perpaduan dalam kalangan masyarakat umum walaupun mempunyai pelbagai perbezaan termasuk fahaman politik masing-masing. Ketika Perang Dunia Kedua, sukan menjadi alat untuk mengetepikan perbezaan masing-masing dan tempat penyatuan negara-bangsa yang boleh bersama walaupun mempunyai latar belakang pemerintahan dan struktur tadbir-urus berbeza. Sukan diakui oleh Perdana Menteri, Datuk Seri Najib Tun Razak bahawa ia merupakan medium perpaduan negara dan ia dekat dengan diri beliau yang gemar sukan bola sepak. Najib pernah menjadi Menteri Belia dan Sukan pada 1986 sehingga 1990 yang juga melihat perkembangan pesat dalam proses membangun dan meningkatkan tahap aktiviti dan penyertaan sukan dalam kalangan masyarakat.

Dasar Sukan Negara yang menjadi asas memurnikan dan memakmurkan dunia sukan terbentuk sewaktu Najib memimpin Kementerian Belia dan Sukan. Beliau juga menjadi 'penggerak' dalam mengkaji semula fungsi Majlis Sukan Negara untuk melahirkan atlet bermutu dan berkualiti. Beberapa insentif dan skim diperkenalkan termasuklah untuk jurulatih, atlet dan staf sebagaimana menyediakan biasiswa sukan dalam dan luar negara. Ini tidak ketinggalan program di peringkat sekolah seperti program Kem Bakat dan Tunas Cemerlang untuk mengenal pasti kebolehan bersukan dari peringkat awal lagi. Penglibatan Najib dalam sukan bersifat menyeluruh. Di samping mengutamakan dasar dan pembentukan agenda pembangunan sukan, Malaysia juga berjaya dari penganjuran sukan di bawah kepimpinan beliau. Ini termasuklah Sukan Malaysia (Sukma) yang diperkenalkan olehnya dan kini menjadi temasya sukan terbesar dalam negara. Sukma XV baru-baru ini diadakan di Pahang bertemakan 'Sukan Menjana Perpaduan'.

Begitu juga dengan kejayaan menganjur Sukan SEA 1989 yang melihat Malaysia memenangi pingat emas terbesar (69 pingat emas) untuk sukan itu; yang juga merupakan pencapaian terbaik yang pernah diduduki oleh Malaysia di arena antarabangsa. Di samping itu, dalam sukan badminton, Malaysia melayakkan diri dalam perlawanan akhir Piala Thomas 1988 dan 1990; sejarah yang masih terpahat dalam pencapaian secara keseluruhan aktiviti sukan negara. Sumbangan Najib diiktiraf di dalam negara apabila menerima Anugerah Emas Kepimpinan SAM-Benson & Hedges 1983 sebagai menghargai sumbangan dalam dunia sukan. Najib juga pernah dianugerahkan Ijazah Kehormat Sains Sukan dari Akademi Sukan Amerika Syarikat kerana kewibawaan serta usaha berterusan untuk meningkatkan tahap pembangunan sukan tempatan dan antarabangsa sepanjang mentadbir Kementerian Belia dan Sukan.

Peranan kepimpinan arus perdana amat penting dalam menerokai alam sukan sebagai alat perpaduan di samping nilai komersial lain. Yang nyata, sokongan berterusan ke atas sukan akan membolehkan kepelbagaian negara turut menjadi tumpuan. Ia boleh dibangunkan sebagai satu industri yang membawa pulangan besar kepada negara dalam jangka panjang terutama dalam sektor pelancongan dan pelaburan. Pemikiran bekas Perdana Menteri, Tun Dr. Mahathir Mohamad melangkaui zaman dengan memperkenalkan litar kereta F1 di Malaysia, menjadi penganjur lumba basikal Tour de Langkawi, mengelilingi dunia dengan kapal layar, dan pendakian Gunung Everest; menyemarakkan semangat 'Malaysia Boleh'. Imej negara terpapar di seluruh dunia dan kesemua ini hanya dapat dilakukan jika negara terus kekal stabil, masyarakatnya tidak terhakis semangat jati diri dan berjiwa Malaysia.

Perpaduan dalam negara yang rencam menjadi indikator penting agar sukan tidak menjadi alat politik tetapi menjadi alat 'penghubung' keseluruhan warganya. Sukan sebagai alat perpaduan harus diketengahkan dengan lebih tersusun di pelbagai ruangan termasuk sekolah dan kawasan penempatan. Pencapaian di kesemua peringkat yakni kampung, daerah, negeri dan nasional serta antarabangsa mesti diperluaskan supaya Malaysia akan menjadi gah sebagaimana Jepun dan Korea Selatan yang satu ketika dahulu di belakang Malaysia. Mutu pencapaian di peringkat antarabangsa banyak bergantung kepada organisasi dan bukan semata-mata atlet yang terlibat.

Apa gunanya atlet memiliki keupayaan dan kecergasan tetapi permusuhan dalam organisasi menyebabkan atlet hilang motivasi dan keazaman. Keistimewaan seseorang dalam sukan jangan disekat hanya kerana kepentingan diri ke atas kedudukan dalam organisasi. Maka, perpaduan bukan sekadar dalam kalangan masyarakat; tetapi juga segenap lapisan stratifikasi kepimpinan dan organisasi sukan agar perpaduan tidak dikompromi tetapi dijadikan sebagai benteng pembinaan jati diri menyeluruh. Ini kerana sukan merupakan antara mekanisme penting dalam melentur semangat 'kekitaan'. Misalnya, anugerah Kalung Perpaduan kepada Kelab Sukan Sportsunite oleh Jabatan Perpaduan Negara dan Integrasi Nasional (JPNIN) menunjukkan komitmen kerajaan dalam meningkatkan tahap penerimaan ke atas konsep Satu Malaysia.

Yang penting adalah usaha menganjurkan karnival sukan termasuklah badminton, hoki, futsal, bola sepak, boling, bola jaring, ping pong, taekwando, bola keranjang dan kabadi. Perpaduan sebegini boleh diperpanjangkan ke dalam kehidupan harian kita. Dalam membangunkan prestasi sukan, ia sekali gus juga dapat memaparkan usaha memupuk penerimaan ke atas kepelbagaian sukan yang wujud dari masyarakat pelbagai etnik. Sukan mampu memecah tradisi dominasi oleh sesuatu etnik terutama dengan penampilan 'kemajmukan' bukan sahaja dari segi penyertaan tetapi lebih dari itu, menghargai dan mencipta 'semangat satu negara, satu Matlamat'.

Sukan mempunyai nilai murni yang boleh melahirkan generasi cergas, sihat bukan sahaja dari segi fizikal dan rohani tetapi keupayaan mengukuhkan kesejahteraan pelbagai masyarakat dalam memastikan perpaduan terus utuh juga mampu menjadi sebahagian dari proses meraikan kepelbagaian kelompok etnik yang ada di negara ini. Sukan adalah 'penjana' dalam mempertahankan keharmonian, kemuafakatan dan perpaduan dalam kalangan masyarakat negara ini di bawah prinsip 1Malaysia. Apabila Chong Wei melangkah masuk ke gelanggang badminton pertandingan akhir sukan Olimpik, apakah yang mahu kita lihat; bukankah kejayaan memenangi pingat emas pertama dalam sejarah penyertaan Malaysia di Sukan Olimpik?

Sokongan padu dan harapan setiap warga Malaysia pasti akan dihargai oleh beliau kerana Chong Wei bukan sekadar mewakili dirinya tetapi beliau juga menjunjung semangat jati diri 28 juta populasi Malaysia. Beliau dan atlet lain adalah milik Malaysia sebagaimana kita mempunyai tanggungjawab mempertahankan apa sahaja yang boleh mengancam keselamatan negara, biarlah 'yang ringan sama dijunjung, yang berat sama dipikul' kerana kita rakyat Malaysia. Ia boleh dimanfaatkan secara berterusan melalui sukan.

Bahan ini diperoleh daripada :
Akhbar Utusan Malaysia
Tarikh : 07 Ogos 2012
Hari : Selasa

ISU UMUM : INDAHNYA KERANAMU MALAYSIA


Rencana ini ditulis oleh :
Ku Seman Ku Hussain


Setiap kali menjelang ulang tahun kemerdekaan tanah air ini, saya pasti teringat pada lagu Keranamu Malaysia. Lagu ini menjadi lagu tema ulang tahun kemerdekaan selama enam tahun bermula 2000. Lagu yang dicipta oleh Datuk Suhaimi Mohd Zain (Pak Ngah) dan lirik oleh anggota kumpulan Kopratasa, Syed Indera Syed Omar (Siso) membuatkan siapa sahaja mendengarnya akan tumpah kasih dan cinta pada Malaysia yang bertuah ini. Selama enam tahun, Keranamu Malaysia berjaya menyusupi urat nadi dan hati nurani rakyat seterusnya sanggup berkorban kerananya. Lagu yang indah di telinga dan lirik yang sedap di jiwa membuatkan lagu ini menjadi malar segar hingga hari ini. Malah boleh dianggap Keranamu Malaysia lagu tema ulang tahun kemerdekaan yang terbaik.

Menghayati lagu ini pasti membuatkan kita yang mengaku rakyat negara ini rasa bangga dan bertuah. Kemakmuran dan persefahaman dalam konteks negara multiracial dirasakan sangat luar biasa pencapaian kita. Semua ini dialirkan dalam lirik yang membawa rakyat lebihnya kita berbanding negara orang. Inilah patriotik namanya kerana mampu membuatkan rakyat berbangga dengan tempat dia dilahirkan dan mungkin di situlah juga semadinya nanti. Kuasa sebuah lagu terhadap rakyat yang hidup dan matinya di negara ini sangat besar. Bukan sekadar ritual mesti ada lagu tema ulang tahun kemerdekaan tetapi lebih daripada itu ialah menyuntik rasa terhutang budi yang berganda kepada negara.

Semua itu ada dalam lirik Keranamu Malaysia yang menggambarkan rakyat sanggup berkorban nyawa kerananya. Lagu ini diterima oleh semua rakyat, melampaui batas ideologi politik, kaum, budaya dan agama. Tetapi sayang sekali lagu itu hanya digunakan sehingga 2006 sahaja. Kita tidak perlu menghasilkan lagu tema yang baru pada setiap tahun. Alangkah baiknya kalau Keranamu Malaysia terus dimanfaatkan seperti kita memiliki satu lagu kebangsaan sahaja. Keranamu Malaysia bukanlah dibina oleh lirik yang terlampau puitis hingga maksud tidak tertangkap oleh orang kebanyakan. Pada masa yang sama tidaklah hilang seni berbahasa hingga merendahkan tahap pemikiran rakyat.

Sejak 2006 setiap kali angin bulan Ogos meniupkan semula sejarah jatuh bangun negara dan bangsa, saya kehilangan lagu malar segar yang pernah mengisi ledak patriotik ulang tahun kemerdekaan negara. Judulnya sahaja pun sudah cukup melakarkan maksud kebergantungan kita semua sebagai rakyat kepada negara yang satu ini. Hayati bait ini dan akuilah kebenarannya:

Keranamu kami mendakap tuah
Keranamu kami bangsa berjaya
Keranamu kami hidup selesa
Limpah budi kemakmuran negara

Keranamu kami bebas merdeka
Keranamu myawa dipertaruhkan
Keranamu rela kami berjuang
Demi bangsa kedaulatan negara

Bahan ini diperoleh daripada :
Akhbar Utusan Malaysia
Tarikh : 07 Ogos 2012
Hari : Selasa