ISU PENDIDIKAN : TETAP TERUS TERPELIHARA

Rencana ini ditulis oleh :

Alimuddin Mohd. Dom

Pengerusi Yayasan Guru Malaysia Berhad.

Keprihatinan kerajaan terhadap perkembangan sekolah rendah aliran Cina dan Tamil terbukti apabila peruntukan sebanyak RM100 juta diberikan kepada setiap aliran sekolah tersebut untuk kerja baik pulih dan penambahan bangunan seperti dalam Bajet 2013. Baru-baru ini pula sebanyak RM30 juta diperuntukan kepada 78 buah Sekolah Menengah Jenis Kebangsaan Cina (SMJK C) seperti yang diumumkan oleh Perdana Menteri, Datuk Seri Najib Tun Razak dalam Perhimpunan Agung MCA pada 21 Oktober lalu. Tidak benar dan tidak berasas ada pihak mengatakan SJK Cina dan Tamil terpinggir. Malah ada yang mengatakan sekolah tersebut mahu ditutup. Hakikatnya ada sekolah yang mempunyai kurang 10 murid dan ada yang tiada murid tetapi sampai hari ini kita tidak tutup.

Semua usaha kerajaan dalam membangun dan memajukan pendidikan tidak pernah sekali-kali mengabaikan sekolah jenis tersebut sejak selepas merdeka lagi,’’ jelas Menteri Pelajaran, Tan Sri Muhyiddin Yassin dalam majlis perhimpunan 1Malaysia di Segamat, Johor pada 19 Oktober lalu. Jelas terbukti keprihatinan kedua-dua pemimpin utama negara itu pasti SJK Cina dan Tamil terus terpelihara dan kekal dalam sistem pendidikan kita. Usaha meningkatkan kualiti pendidikan melalui Pelan Pembangunan Pendidikan 2013-2025 terutama peningkatan tahap profesionalisme guru, kepimpinan sekolah dan memperkemaskan sistem penyampaian turut melibatkan sekolah-sekolah tersebut. Sejarah pendidikan Cina di negara ini bermula sejak sekian lama melalui penghijrahan orang Cina pada awal abad ke-19. Kedatangan mereka bukan sahaja membawa bersama adat, kepercayaan, agama dan kebudayaan tetapi turut sama sistem pendidikan.

Mereka sangat mementingkan dan memberi penghormatan tinggi kepada pembangunan pendidikan. Tidak menghairankan di mana sahaja ada penempatan Cina di situlah terdapat sekolah Cina. Sekolah itu dibina dan diuruskan sama ada oleh orang perseorangan atau persatuan sosial dan kebajikan. Menurut beberapa penulisan, sekolah Cina wujud di Melaka pada tahun 1815, di Pulau Pinang pada 1819 dan Singapura pada 1829. Penubuhannya seiring dengan perkembangan sekolah Inggeris dan sekolah agama. Sistem pendidikan Cina yang dianggap lengkap telah bermula di Singapura pada 1849 dan di Pulau Pinang , 1888. Pada 1884 dikatakan terdapat 52 sekolah Cina di Pulau Pinang, 51 di Singapura dan 12 di Melaka. Sekolah yang awal ini merupakan bangunan sementara dibina di kawasan tokong, dewan pesaka, rumah perniagaan atau rumah kediaman ketua masyarakat Cina.

Struktur sukatan pelajaran adalah sama seperti yang terdapat di China iaitu menggunakan dialek tempatan. Demikian juga buku teks dan guru terlatih didatangkan daripada negara berkenaan. Pendidikan Cina mula mengalami proses modenisasi apabila gerakan pemulihan dilancarkan oleh Kang Yu-wei di China pada 1898. Kurikulum baru ini menggabungkan pengajaran Confucius dengan sains Barat. Bagi tujuan mengawal sistem pendidikan dan sekolah Cina, pihak penjajah Inggeris telah meluluskan ‘Ordinan Pendaftaran 1920' yang mewajibkan sekolah dan guru didaftar dan dikawalselia oleh Pengarah Pelajaran. Cengkaman dan peluasan kuasa penjajah selepas tamat Perang Dunia Kedua melalui penubuhan Malayan Union dan diikuti pembentukan Persekutuan Tanah Melayu menyebabkan timbul keinginan mereka memberi perhatian yang lebih terhadap perkembangan pendidikan.

Oleh itu Jawatankuasa Penasihat Mengenai Pendidikan ditubuhkan pada 1949 bertujuan mengkaji pelaksanaan sistem persekolahan vernakular yang berbeza. Kajian sistem persekolahan vernakular Melayu dipengerusikan oleh L.J. Barnes sementara sistem pendidikan Cina oleh Dr. William P. Fenn dan Dr. Wu The Yao. Hasil Laporan Fenn-Wu mencadangkan agar pendidikan Cina diteruskan dengan penambahbaikan iaitu menyediakan guru terlatih melalui penubuhan Kolej Latihan dan Latihan Dalam Perkhidmatan, menambah bantuan kewangan bagi pentadbiran sekolah dan menyediakan buku teks yang mengandungi bahan pelajaran lebih berpaksikan Tanah Melayu. Namun demikian Laporan Barnes pula lebih menjurus kepada sistem pendidikan yang sama dan menganggap pendidikan sebagai suatu alat penting bagi mengintegrasikan semua kaum ke arah pembinaan satu negara yang bersatu padu.

Pada 1956 kerajaan British mengumumkan bahawa Tanah Melayu akan diberi taraf berkerajaan sendiri. Oleh itu Datuk Abdul Razak Hussein dilantik mempengerusikan jawatan kuasa penggubalan dan pelaksanaan sistem pendidikan kebangsaan. Cadangan jawatan kuasa ini dikenali sebagai Laporan Razak dan diluluskan menjadi Ordinan Pelajaran 1957.’ Laporan ini mencadangkan pembentukan sistem pendidikan kebangsaan melalui keseragaman kurikulum dan memperakukan empat aliran persekolahan di peringkat rendah. Selepas itu bagi mengkaji keberkesanan pelaksanaan Laporan Razak, maka dibentuk pula jawatankuasa yang dipengerusikan oleh Abdul Rahman Talib. Laporan Rahman Talib itu diluluskan oleh Parlimen dan dikenali sebagai ‘Akta Pelajaran 1961.’

Laporan ini bersetuju pada prinsip asas Laporan Razak mengenai perkembangan bahasa kebangsaan sebagai matlamat akhir dasar pendidikan kebangsaan. Laporan ini juga menyokong mengekalkan persekolahan empat aliran bahasa pengantar di peringkat sekolah rendah. Kemudian ‘Akta Pendidikan 1996' dimaktubkan sebagai lanjutan dan pembaharuan dari ‘Akta Pelajaran 1961' bertujuan memantapkan lagi sistem pendidikan kebangsaan. Akta ini berpaksi kepada perakuan utama Penyata Razak 1956 yang menjadi asas kepada dasar pendidikan kebangsaan. Tujuan utama penggubalan ‘Akta Pendidikan 1996' adalah untuk memperluaskan skop, peruntukan kuasa dan memperkenalkan prinsip perundangan dalam pendidikan. Kewujudan SJK Cina dan SJK Tamil turut dinyatakan dalam Akta tersebut.

Komitmen Kementerian Pelajaran kepada perkembangan sekolah vernakular amat jelas melalui membiayai gaji dan emolumen guru dan staf sokongan, buku teks, yuran peperiksaan, bil elektrik dan air serta peralatan pengajaran dan pembelajaran. Sesungguhnya kepelbagaian aliran persekolahan peringkat rendah harus diraikan kerana melibatkan faktor sejarah dan sumbangan kepada pembangunan pendidikan kebangsaan.

Sumber

Utusan Malaysia

26 Oktober 2012

ISU UMUM : PETRONAS MENJADI MANGSA KEADAAN GEOPOLITIK GLOBAL

Rencana ini ditulis oleh :

Azmi Hassan

Geostrategis Institut Geospatial dan Sekolah Perdana UTM.

Keputusan kerajaan Kanada yang menyekat bidaan bernilai C$5.17 bilion (RM15.9 bilion) daripada Petronas ke atas syarikat petroleum negara tersebut, Progress Energy Resources Corp. (Progress) agak memeranjatkan kerana sebelum ini tiada tanda yang menunjukkan proses itu mendapat tentangan. Menteri Industri Kanada yang mempunyai kuasa mutlak dalam hal ini, Christian Paradis berkata, pengambilalihan berkenaan tidak akan memberi ‘faedah bersih’ kepada negara, iaitu salah satu kriteria yang termaktub dalam Akta Pelaburan Kanada. Kegagalan bidaan Petronas mengelirukan bukan sahaja pelabur asing malah pelabur Kanada kerana Petronas mempunyai kemampuan untuk membantu merangsang pembangunan mencair industri eksport gas semula jadi dengan membina kemudahan eksport LNG di negara itu.

Menteri Tenaga, Teknologi Hijau dan Air, Datuk Seri Peter Chin Fah Kui ketika mengulas isu tersebut menegaskan bahawa kerajaan mahu Petronas membida semula sedaya upaya untuk memastikan kejayaan. Sama ada semak bida atau apa sahaja yang perlu, ini sahaja yang saya boleh katakan. Saya rasa penting bagi mereka berbuat sesuatu mengenainya," kata Chin, yang merupakan ahli jawatankuasa minyak dan gas. Kegagalan bidaan Petronas sebenarnya bukan kerana kelemahan kandungan bidaan tetapi lebih menjerumus kepada mangsa keadaan. Ini kerana pada waktu yang sama Paradis berhadapan dengan tekanan untuk menilai satu lagi bidaan yang lebih besar dari syarikat minyak CNOOC dari China untuk mengambil alih pengeluar minyak Kanada Nexen dengan nilai C$15.1 bilion.

Petronas menerima tempias kerana niat CNOOC walaupun mendapat sokongan 99 peratus pelabur Nexen tetapi rakyat negara tersebut berasa agak sangsi dengan ketelusan syarikat minyak China tersebut. Terdapat persepsi dalam kalangan ahli politik dan rakyat Kanada bahawa oleh kerana CNOOC adalah syarikat milik kerajaan China maka setiap keputusan yang bakal diambil hanya memberi manfaat kepada China dan bukan kepada Kanada. Isu ini menjadi lebih sensitif kerana Nexen bergiat dalam industri tenaga yang dianggap sebagai sektor strategik yang mampu menggugat kestabilan Kanada jika keputusan yang diambil oleh Nexen tidak selari dengan aspirasi Kanada. Oleh kerana China dianggap sebagai kuasa besar yang setara dengan Amerika Syarikat (AS), maka setiap tindak tanduk syarikat negara itu mendapat perhatian yang teliti kerana khuatir Beijing akan mempergunakan syarikat milik kerajaan untuk kepentingan politik dan strategik China.

Beberapa syarikat China yang mempunyai hubungan rapat dengan Beijing telah ditegah niat mereka untuk mengambil alih syarikat AS kerana timbul kemusykilan mengenai ketelusan pentadbiran syarikat China itu. Beberapa minggu lepas Presiden Barack Obama menegah syarikat milik pelabur China yang beroperasi dari Delaware iaitu Ralls Corp. daripada mengambil alih syarikat yang mengendali kincir angin di Oregon. Alasan yang digunakan untuk mempertahankan keputusan itu adalah kincir angin tersebut terletak di kawasan latihan Tentera Laut AS yang banyak digunakan untuk tujuan ujian kapal terbang pengebom tanpa pemandu (drone) dan latihan perang elektronik. Lokasi kincir angin yang begitu hampir dikhuatiri akan digunakan oleh Beijing untuk menjalankan kerja risikan yang bakal mengugat keselamatan AS.

Malah isu pengintipan syarikat milik China menjadi isu hangat di antara dua calon Presiden AS iaitu Obama dan Mitt Romney. Masing-masing membuat tuduhan bahawa syarikat Huawei dan ZTE Corp. dari China yang banyak membekalkan alat telekomunikasi kepada industri AS menjalankan kerja pengintipan bagi pihak Beijing. Bidaan Petronas bukan sahaja penting kepada Malaysia tetapi juga kepada industri minyak Kanada yang memerlukan pelabur dari luar untuk mempertingkatkan lagi aktiviti penerokaan minyak negara berkenaan. Progres dan Petronas telah mencapai persetujuan pada Jun lepas lagi kerana kedua-dua pihak akur saling memerlukan di antara satu sama lain jika rancangan untuk meneroka dan memajukan kawasan simpanan minyak wilayah Montney di British Columbia and Alberta menjadi satu kenyataan.

Kini kedua-dua syarikat minyak itu tidak mempunyai masa banyak untuk menyakinkan Paradis terutama sekali bahawa pengambilan alih Progress tidak akan memudaratkan kepentingan strategik Kanada. Strategi juga perlu disusun untuk menyakinkan Perdana Menteri, Stephen Harper bahawa proses ini tidak akan memberi kesan negatif kepada kerajaan parti Konservatif Kanada. Progress dan Petronas perlu mengambil iktibar dari episod kegagalan BHP Billiton‘s untuk mengambil alih syarikat Kanada Potash Corporation pada 2010. Bidaan BHP gagal kerana faktor politik iaitu pengundi di Saskatchewan dan Alberta yang menjadi tonggak kerajaan Harper menentang hasrat BHP. Jika diambil kira dari sudut pandangan rakyat Kanada, pada asasnya Petronas sepatutnya berada dalam kedudukan yang lebih mudah untuk menyakinkan kerajaan Harper bahawa persepsi negatif CNOOC tidak ada pada Petronas.

Ini kerana daripada tinjauan pendapat yang dilakukan terhadap niat CNOOC, hampir 70 peratus rakyat Kanada menolak hasrat tersebut dengan alasan tidak yakin dengan ketelusan Beijing. Tidak menghairankan mengapa rakyat Kanada mengambil pendirian sedemikan rupa kerana kesemuanya ini ada kena mengena dengan fenomena kegusaran kebangkitan China dalam hal ehwal ekonomi dan ketenteraan. Petronas juga perlu pintar menggunakan faktor bahawa Perdana Menteri Harper merupakan seorang ahli politik yang memperjuangkan konsep perdagangan tanpa sekatan yang juga merupakan penyokong kuat pembentukan Perjanjian Perkongsian Trans-Pasifik (TPP) di mana selari dengan aspirasi Malaysia.

Sumber

Utusan Malaysia

26 Oktober 2012