ISU SOSIAL : BAYAR HUTANG SAMPAI MATI

Oleh HISHAM IDRIS dan NOOR SYAHIDATOOL AQMA MOHD. NOOR

Harga rumah di bandar raya Kuala Lumpur sekarang dianggap menakutkan. Kondominium One Menerung di Bangsar yang seluas 2,000 kaki (185 meter) persegi dijual pada harga RM2.4 juta seunit. Sebuah rumah semi-D di Sri Hartamas berharga RM1.5 juta manakala rumah teres dua tingkat di Cheras bermula dari harga RM500,000. Dengan harga yang begitu tinggi, ia bukan lagi merupakan rumah mampu milik khususnya bagi warga kota berpendapatan sederhana iaitu kira-kira RM6,000 sebulan. Malangnya, bukan ibu negara sahaja yang mengalami kenaikan melambung harga rumah dalam tempoh lima tahun kebelakangan ini. Malah, kawasan pinggir Lembah Klang seperti Kajang, Bangi, Sungai Buloh, Rawang dan Klang menunjukkan trend yang sama. Tinjauan Jurnal di beberapa lokasi seperti Semenyih mendapati harga rumah teres baharu dengan keluasan 24x70 kaki (7x21 meter) kini mencecah harga RM460,000. Di Kajang, rumah bersaiz 22x70 kaki berharga RM510,000, Rawang RM288,000 (20x65 kaki), Sungai Buloh RM398,000 (22x75 kaki) dan Klang RM335,000 (24x75 kaki).

Pada umumnya, rumah teres sering menjadi pilihan golongan berpendapatan sederhana kerana saiznya lebih luas serta memiliki laman dan tempat letak kereta yang mesra pengguna. Malangnya, masih ada satu lagi berita buruk iaitu rumah teres dijangka mencecah harga RM800,000 sebuah menjelang tahun 2020. Ini berdasarkan unjuran kenaikan purata harga sebanyak tujuh peratus setahun oleh syarikat perunding hartanah CH William Talhar & Wong Sdn. Bhd. (WTW) selepas mengambil kira harga purata terbaharu rumah teres di Selangor iaitu RM480,000 sebuah. Presiden Persatuan Ekonomi Pengguna dan Keluarga Malaysia (Macfea), Profesor Dr. Jariah Masud meramalkan bahawa harga rumah teres di Lembah Klang bakal mencecah RM1 juta dalam tempoh 10 tahun akan datang. “Harga rumah di negara ini akan terus berkembang walaupun berlaku krisis ekonomi,” katanya. Pengarah Urusan WTW, Sr. Foo Gee Jen memberitahu, harga rumah teres di pinggir bandar bakal menjadi lebih kompetitif berikutan kenaikan harga rumah di pusat bandar Kuala Lumpur.

Pendapatan

Beliau memberi contoh rumah teres di Taman Tun Dr. Ismail yang kini bernilai RM1.5 juta bakal mencapai harga RM3 juta dalam tempoh lapan tahun lagi. “Untuk memiliki sebuah rumah teres pada tahun 2020 sekurang-kurangnya sebuah isi rumah perlu mempunyai pendapatan sebanyak RM12,000 sebulan. Secara purata pendapatan isi rumah sekarang ialah RM6,000 bagi golongan pertengahan. Jika harga rumah naik sekali ganda maka pendapatan isi rumah harus meningkat seiring dengan harga rumah,” terang beliau. Membeli rumah berharga RM500,000 dengan pendapatan bulanan RM6,000 bukanlah satu tindakan bijak. Menurut kiraan seorang pegawai bank, andaikan si pembeli meminjam RM400,000 sahaja daripada bank dengan purata kadar faedah enam peratus setahun, peminjam perlu membayar ansuran bulanan sebanyak kira-kira RM2,400 selama 30 tahun.

Ini bermakna peminjam yang membeli rumah teres pada usia 30 tahun hanya akan habis membayar hutang pada usia 60 tahun. Jika tidak bernasib baik, peminjam tadi mungkin meninggal dunia terlebih dahulu sebelum sempat melangsaikan hutang rumahnya. Persoalannya, berapa ramaikah orang muda memiliki pendapatan RM6,000 sebulan sekarang? Presiden Persatuan Pemaju Hartanah dan Perumahan Malaysia (Rehda) Kuala Lumpur, NK Tong berkata, pelbagai faktor menyebabkan kenaikan harga hartanah termasuk pengumuman kerajaan untuk meningkatkan kemudahan infrastruktur seperti pembinaan projek Transit Aliran Massa (MRT) yang menghubungkan Sungai Buloh dan Kajang. “Dengan kemudahan seperti MRT, orang ramai akan mula keluar dari pusat bandar dan bertumpu ke kawasan pinggir Lembah Klang. Sehubungan itu permintaan terhadap rumah akan meningkat,” hujah beliau.

Menabung

Tambah Tong lagi, konsep bina dan jual yang suatu ketika dahulu hangat diperkatakan diramal dilaksanakan pada tahun 2015 dan ia pasti meningkatkan harga rumah. “Jika konsep itu dilaksanakan, pihak pemaju akan mengehadkan jumlah rumah yang dibina dan ini mengakibatkan terjadi situasi permintaan melebihi penawaran,” jelasnya yang tidak menolak spekulasi turut memainkan peranan rumah dijual pada harga yang lebih tinggi daripada nilai sebenar. Dalam situasi ini pasangan muda yang ingin memiliki sebuah rumah idaman pada masa hadapan disaran supaya menanam tabiat menabung sekurang-kurang 10 peratus daripada jumlah pendapatan isi rumah. Mentor kewangan, Azizi Ali berkata, senario sekarang menunjukkan kebanyakan pasangan muda bersikap sebaliknya. Mereka membelanjakan kesemua wang pendapatan dengan harapan akan ada lebihan untuk dijadikan simpanan.

Katanya, apabila menabung dulu sebanyak 10 peratus, pasangan masih mempunyai 90 peratus daripada jumlah pendapatan manakala jumlah hutang tidak boleh melebihi 40 peratus pendapatan. “Jumlah bayaran untuk kereta tidak patut melebihi 10 peratus atau maksimum 15 peratus,” katanya. Jelasnya, trend pasangan muda sekarang adalah mereka lebih cenderung memiliki kereta mewah hingga membebankan hutang isi rumah. “Kita tidak sepatutnya menjadi hamba kepada hutang sendiri dan terpaksa bekerja keras semata-mata untuk melunaskan hutang,” katanya. Bagaimanapun, kenaikan harga rumah mungkin memberi kebaikan kepada pemilik kediaman sedia ada. Penjawat awam, Ariffin Ahmad, 30, memberitahu beliau membeli sebuah rumah teres dua tingkat pada penghujung tahun 2009 pada harga RM167,000. “Tidak sampai setahun saya dan keluarga menetap di kawasan itu, harga rumah saya meningkat hampir sekali ganda menjadi RM288,000. “Membeli rumah adalah satu pelaburan yang baik untuk jangka masa panjang tetapi saya lihat kini harga rumah yang ditawarkan semakin mahal menyebabkan ramai orang tidak mampu membelinya. Jika ada pun, pasti lokasinya di luar Kuala Lumpur,” katanya.

Sila berikan komen anda. Terima kasih.

Sumber :

Kosmo Online

31 Mac 2012

ISU PENDIDIKAN : JANGAN SALAH SISTEM KUOTA

Oleh

MUHAMMED ABDUL KHALID

Penulis ialah lulusan PhD dari universiti di Perancis

dan kini bertugas di Kuala Lumpur.

Persoalan kuota dalam pengambilan pelajar dan lantikan pensyarah serta penggunaan bahasa Malaysia dalam pendidikan sering dijadikan alasan terutama apabila sesebuah institusi pengajian tinggi itu jatuh merudum dalam kedudukan indeks universiti terbaik dunia. Seperti yang ramai sedia maklum, Times Higher Education (THE) sebuah majalah mingguan berpangkalan di London, menghasilkan senarai kedudukan universiti-universiti di dunia setiap tahun dan ia pertama kali dikeluarkan dalam tahun 2004. Kita dimaklumkan bahawa tidak ada sebuah pun universiti di Malaysia ini yang tersenarai dalam senarai 400 universiti terbaik dunia yang terkini. Ini cukup menyedihkan, walaupun penulis mempunyai pandangan kritikal terhadap metodologi yang digunakan dalam membuat penyenaraian ini yang lebih cenderung kepada universiti-universiti di United Kingdom dan Amerika Syarikat, namun pandangan tersebut adalah untuk artikel di lain masa.

Pada masa ini, THE adalah satu-satunya indeks yang menunjukkan ranking (kedudukan) universiti-universiti dunia dan dijadikan sandaran ukuran oleh banyak pihak. Dalam senarai yang terkini, daripada 20 universiti terbaik dunia, hampir kesemuanya daripada Amerika Syarikat dan United Kingdom, kecuali nombor 15, sebuah universiti di Switzerland dan kedudukan ke-19, sebuah universiti di Kanada. Persoalan yang lebih menyedihkan adalah apabila baru-baru ini seorang pentadbir salah sebuah universiti tempatan yang pernah berada dalam senarai THE, menyalahkan sistem kuota dan penggunaan bahasa Malaysia sebagai penyebab kenapa universiti yang dipimpin beliau terkeluar daripada senarai tersebut. Secara spesifiknya beliau mendakwa bahawa universiti beliau akan menjadi world class hanya sekiranya ia melupuskan pengambilan pelajar mengikut kuota.

Kita ingin tahu apakah asas kepada hujah pentadbir universiti tersebut dalam membuat andaian beliau bahawa sistem kuota dan bahasa Malaysia sebagai penyebab kejatuhan standard universiti yang beliau pimpin. Kita ingin tahu sekiranya beliau ada membuat kajian mengenai hubung kait di antara kualiti sesebuah universiti dengan sistem kuota. Setahu penulis tidak ada korelasi antara kuota dengan kualiti universiti. Sebaliknya, ada kajian yang menunjukkan bahawa kecemerlangan pelajar mempunyai hubung kait yang tinggi dengan pendapatan keluarga. Dalam erti kata lain, status ekonomi ibu bapa, bukannya etnik ataupun kaum yang memainkan peranan yang besar dalam menghasilkan pelajar cemerlang. Untuk pengetahuan pentadbir universiti tersebut, Malaysia sudah memulakan pengambilan pelajar institusi pengajian tinggi awam (IPTA) menggunakan sistem meritokrasi sejak tahun 2003 lagi.

Maknanya sejak THE mula menghasilkan ranking universiti pada tahun 2004 lagi, pengambilan pelajar di Malaysia sudah tidak lagi menggunakan sistem kuota. Jadi kenapa sistem kuota yang tidak lagi wujud dipersalahkan? Untuk pengetahuan pembaca, pada tahun 2004, dilaporkan hanya 39 peratus (%) daripada keseluruhan kaum bumiputera yang memohon diterima masuk ke IPTA berbanding 71% daripada keseluruhan pemohon kaum Cina dan 38% daripada keseluruhan kaum India. Dalam tahun 2008 pula peratusan yang berjaya bagi kaum bumiputera meningkat ke 53% daripada jumlah keseluruhan yang memohon, manakala kaum Cina pula meningkat ke 78% daripada keseluruhan dan kaum India mencatat peningkatan kepada tahap 51% daripada jumlah keseluruhan.

Untuk tahun 2011, daripada jumlah keseluruhan yang memohon daripada kaum bumiputera, hanya 75% yang diterima masuk berbanding dengan kaum Cina, di mana daripada jumlah keseluruhan yang memohon, 89% yang diterima dan daripada jumlah keseluruhan yang memohon dalam kalangan kaum India, 83% yang diterima masuk ke IPTA. Penulis juga belum pernah mendengar sistem kuota digunakan dalam pengambilan tenaga akademik. Jadi sistem kuota yang manakah yang dirujuk oleh pentadbir universiti ini? Ataupun adakah apa yang dinyatakan oleh pentadbir universiti ini menunjukkan bahawa selama ini beliau sendiri tidak yakin dengan kebolehan diri kerana mungkin beranggapan bahawa beliau dilantik bagi memenuhi kuota kaumnya? Cubalah untuk seketika kita andaikan bahawa kenyataan pentadbir ini betul-bahawa sistem kuota untuk pengambilan pelajar dan tenaga akademik memang wujud di universiti di bawah pimpinannya.

Seperti yang penulis sebutkan, bagaimanakah universiti yang dimaksudkan pernah menduduki ranking yang tertinggi (no. 89) pada tahun 2004 meskipun masih terdapatnya kesan kuota kaum pada masa itu? Menggunakan logik pentadbir ini sendiri, pencapaian cemerlang Universiti Malaya pada tahun itu adalah jelas kerana dasar kuota itu sendiri. Tambahan pula, sekiranya sistem kuota merupakan penghalang untuk menjadi universiti terkemuka dunia, bagaimana kita dapat jelaskan tentang pencapaian universiti-universiti terbaik di Amerika Syarikat ataupun di Eropah? Universiti-universiti ini pernah dan masih ada yang mengamalkan sistem kuota, walaupun tidak dengan nyata. Kita tahu di Amerika Syarikat umpamanya dalam usaha untuk mengimbangi masyarakat, sistem kuota digunakan bagi kemasukan kaum kulit hitam dan Latino. Ini bagi menentukan ada penyertaan kaum-kaum lain yang sebelum ini terpinggir daripada arus pendidikan tinggi negara mereka.

Dalam penggunaan bahasa pula, adakah sebelum ini, universiti tersebut menggunakan bahasa perantaraan lain daripada bahasa Malaysia? Kenapa bahasa Malaysia pula yang menjadi 'punching bag'? Tidakkah pentadbir ini tahu bahawa universiti-universiti di Jerman, Perancis, dan Jepun yang berdiri sama tinggi dengan universiti di Amerika Syarikat dan United Kingdom menggunakan bahasa ibunda mereka sebagai bahasa pengantar? Fikirkanlah, sekiranya sistem kuota adalah penyebab kejatuhan kualiti universiti awam, kenapa universiti-universiti swasta yang tidak mengamalkan sistem kuota dan tidak menggunakan bahasa Malaysia sebagai bahasa pengantar tidak pula berjaya dinobatkan antara universiti terbaik dunia? Metodologi THE dipersoalkan oleh ramai pihak. Kalau dilihat penjelasan mereka pun ada memberi maklumat bahawa pembinaan kayu ukurnya adalah berdasarkan pendapat pembaca majalah ini di United Kingdom dan lembaga editorial majalah tersebut.

Sebab itu daripada awal lagi, penulis sudah menyatakan pandangan kritikal tentang metodologi yang digunakan dalam mengukur kualiti sesebuah universiti. Seolah-olah universiti-universiti di luar United Kingdom dan Amerika Syarikat tidak berkualiti. Soalnya, adakah universiti-universiti yang tidak tersenarai tidak bagus dan berkualiti rendah? Kita harus melihat konsep kualiti ini dengan lebih menyeluruh sesuai dengan acuan kita. Adakah sama konsep pembinaan modal insan cara Malaysia dengan cara United Kingdom ? Mungkin ada kebenarannya bahawa kualiti universiti kita makin menurun seperti yang dikatakan oleh pentadbir tersebut, tetapi untuk meletakkan kesalahan ke atas sistem kuota yang sudah tidak lagi wujud dan penggunaan bahasa Malaysia sebagai bahasa pengantar, bukan hanya tidak wajar, tetapi adalah salah dan tidak berdasarkan fakta langsung.

Sila berikan komen anda. Terima kasih.

Sumber :

Utusan Malaysia

31 Mac 2012