PENULIS
RENCANA
Mior
Kamarul Shahid
Usaha
memupuk perpaduan rakyat di negara ini mula dianjak kepada satu tahap baru
menerusi gagasan penyatupaduan nasional, dengan kaedah yang lebih berkesan. Ini
tidak bermakna cara tradisi menyatupadukan rakyat seperti mengambil bahagian
dalam kegiatan Rukun Tetangga (RT) gotong-royong, sukan perpaduan dan
sebagainya tidak lagi sesuai pada zaman yang lebih terbuka hari ini. Kegiatan tradisi yang terbukti memberi
sumbangan ke arah menyatupadukan rakyat itu, sudah pun diterima sebagai
sebahagian daripada budaya masyarakat. Cuma, konsep, falsafah dan cara
menghadapi cabaran penyatupaduan nasional perlu dilihat menerusi perspektif
baru.
Setiap
rakyat perlu faham pengertian dan menghayati erti penyatupaduan rakyat terlebih
dulu sebelum mereka berasakan ia adalah satu kemestian dalam kehidupan
bermasyarakat di Malaysia. Dalam Kongres Majlis Profesor Negara Kedua yang
diadakan selama dua hari hujung minggu lalu, menghasilkan tujuh resolusi untuk
dijadikan asas dalam proses pembentukan penyatupaduan nasional. Resolusi itu membabitkan Perlembagaan
Persekutuan, konsep bangsa Malaysia, bahasa Melayu, kepentingan institusi
pendidikan, prinsip keadilan ekonomi, mobiliti sosial dan kedaulatan negara.
Rumusan itu dihasilkan daripada lima perbincangan panel dengan pelbagai tajuk
yang dikaitkan dengan soal penyatupaduan nasional.
Antara
tajuk perbincangan ialah mengenai konsep dan cabaran penyatupaduan nasional,
keadilan dan sosioekonomi, begitu juga tajuk sains dan pendidikan, jati diri
dan patriotisme serta globalisasi dan ketahanan nasional. Ahli panel yang
membincangkan tajuk berkenaan mewakili pelbagai disiplin, selain profesor yang
pakar dalam bidang masing-masing dan disertai pelbagai kaum.
Perspektif
berbeza
Perbincangan
dalam kongres itu menarik kerana isu penyatupaduan nasional tidak lagi dilihat
secara stereotaip. Ia membuka minda dengan melihatnya dari perspektif yang
berbeza. Selama ini isu penyatupaduan nasional yang dilihat dari segi
pendidikan, budaya, bahasa, ekonomi dilakukan oleh mereka yang pakar dalam
bidang berkenaan. Tetapi, jika isu penyatupaduan nasional dilihat dari
perspektif seorang doktor perubatan, ahli matematik, saintis dan bidang lain
yang jarang dibawa berbincang mengenai isu yang biasanya dikaji sarjana bidang
sains sosial ini, ia berbeza daripada pandangan lumrah.
Doktor
perubatan melihat isu penyatupaduan nasional dengan mengaitkannya dengan
keadaan setiap anggota badan manusia. Jika salah satu daripadanya sakit, semua
sistem anggota dan organ manusia akan cacat. Walaupun kesakitan mungkin pada
jari tangan, ia boleh menjejaskan sistem seluruh badan. Jika gigi yang sakit,
seluruh sistem badan akan lumpuh. Penyakit dan kuman penyakit tidak mengenal
bangsa. Seekor nyamuk Aedes yang menghisap darah seorang kaum Cina yang
berpenyakit boleh menyebabkan virus denggi merebak hingga menjadi wabak tidak
mengira mangsanya orang Melayu, India, Sikh atau lain-lain. Ini bermakna setiap
individu tanpa mengira bangsa perlu menjaga kesihatan dan kebersihan bersama.
Seorang pakar matematik pula melihat isu penyatupaduan nasional ini ibarat
mereka menyelesaikan masalah matematik. Dalam ilmu matematik, apabila ada
masalah, ia perlu penyelesaian dan mendapatkan jawapannya.
Selesai
masalah secara bersama
Begitu
jugalah dengan masalah dalam masyarakat pelbagai kaum. Jika ada berlaku
masalah, ia perlu diselesaikan segera secara bersama menggunakan formula
tertentu seperti formula matematik. Dalam masyarakat, jika timbul sesuatu
masalah, ia hendaklah diselesaikan bersama dengan semangat yang tulen. Dalam
konteks globalisasi pula, isu penyatupaduan nasional ini dilihat dari
perspektif bagaimana setiap rakyat perlu sama-sama menghadapi cabaran yang
datangnya dari luar. Sama ada masalah politik, ekonomi, sosial dan sebagainya
yang dibawa ke dalam negara ini tidak boleh diselesaikan secara berasingan
kerana ia memberi kesan kepada kedaulatan bangsa dan negara. Jika budaya
negatif dibawa masuk dari luar tidak diatasi bersama, kesannya akan dirasai
oleh semua kaum. Kesan buruk globalisasi bukan dihadapi oleh sesuatu kaum saja
tetapi oleh setiap kaum.
Ibu bapa
yang membiarkan gejala buruk ini melanda negara tanpa ditentang secara bersama,
ia boleh memberi kesan buruk kepada keluarga, masyarakat dan seluruh rakyat.
Seorang ahli sains melihat bagaimana ciptaan sains boleh memberi faedah kepada
setiap kaum. Ciptaan sains bukan dicipta untuk sesuatu kaum tertentu saja. Jika
setiap ahli sains daripada pelbagai kaum bergabung tenaga menghasilkan ciptaan
yang berguna untuk manusia, ia boleh menyebabkan kaum berkenaan bekerjasama
untuk menghasilkan sesuatu yang berfaedah kepada umat manusia. Seorang arkitek
pula melihat pembinaan sesebuah negara berasaskan kepada struktur bangunan yang
kukuh. Jika struktur bangunan lemah, ia akan menyebabkan bangunan cacat, malah
akan runtuh.
Oleh
itu, untuk menjadi sebuah bangsa yang kuat, struktur masyarakat mestilah
terlebih dulu kukuh. Isu penyatupaduan nasional ini boleh juga dilihat dari
perspektif keselamatan. Jika negara ini sering diancam pelbagai masalah, semua
kaum akan hidup tidak tenteram. Oleh itu, usaha menjamin keselamatan negara,
perlu dijalankan secara bersama.
SUMBER :
BERITA HARIAN ONLINE
TARIKH :
15 NOVEMBER 2013
HARI :
JUMAAT
