Tan Sri Mazlan Nordin
Karyawan Tamu Universiti Kebangsaan Malaysia (UKM).
Benua Afrika Pandang ke Timur. Lalu berlangsung Sidang Kemuncak China-Afrika di Beijing pada bulan November dulu. Dihadiri oleh 48 para Presiden dan Perdana Menteri negara-negara Afrika, ia mengisytiharkan permulaan era baru pelbagai perhubungan antara benua Afrika dengan dunia luar. Menjadi tuan rumah ialah Presiden Hu Jintao dan Perdana Menteri Wan Jiabao. Kemuncak dua hari itu mendapat liputan besar-besaran daripada media China dan negara-negara lain. Kerajaan China mengumumkan peruntukan pinjaman sejumlah AS$5 bilion, tambahan bantuan pembangunan hingga dua kali ganda menjelang tahun 2009. Perdagangan antara kedua-dua pihak mahu dilipat-gandakan hingga sejumlah AS$1.9 bilion lagi. Seperti dilaporkan kemudiannya: Tiada di mana jua di seluruh dunia begitu jelas kelihatan kuasa negara China dari di benua Afrika. Daripada pelaburan berbilion dolar dalam industri minyak dan bahan-bahan alam semulajadi, kemasukan beribu-ribu ahli perniagaan, ribuan lagi para pekerja dan jualan segala keperluan harian, maka segalanya memperlihatkan begitu luas sasaran ekonomi dan politik China.
Melabur
Dibina selanjutnya juga ialah puluhan bangunan baru Parlimen, istana-istana Presiden dan stadium-stadium sukan yang diusahakan oleh ribuan buruh China. Antara contoh ialah Sudan yang kaya dengan minyak. Sejak 1996 pihak China telahpun melabur AS$15 bilion. Sebagaimana di Angola, kilang-kilang minyak, jalan-jalan raya, landasan-landasan keretapi, empangan-empangan hidroelektrik, lombong-lombong emas dan saluran-saluran telekomunikasi dibina. Puluhan ribu pekerja China, para pekerja teknik dan para pengurus dibawa masuk. Lalu dilaporkan, perdagangan dua hala antara Sudan dan China meningkat daripada AS$890 juta pada tahun 2000 hingga AS$3.9 bilion. Antara yang melancarkan dasar Pandang Ke Timur ialah Zimbabwe pimpinan Robert Mugabe. Pihaknya juga menerima bantuan besar-besaran. Antara contoh utama ialah Angola. Jumlah perdagangan antaranya dengan China sejumlah AS$1.8 bilion meningkat hingga AS$11 bilion pada akhir tahun 2006. Angola telah menjadi pembekal minyak yang utama ke negara China, iaitu 15 peratus daripada keperluannya. Sementara itu perdagangan antara Nigeria dan China meningkat dan AS$856 juta pada tahun 2000 hingga AS$2.8 bilion pada tahun 2005. Turut meluaskan dagangan dengan China ialah Afrika Selatan dahulunya pimpinan Nelson Mandela yang juga dihormati oleh kuasa-kuasa Barat sebagai Presiden kulit hitam pertama. Afrika Selatan bercita-cita menjadi anggota tetap Majlis Keselamatan Bangsa-Bangsa Bersatu sebagaimana negara China. Dilaporkan di kalangan media dunia Barat ialah rasa tidak senang dengan begitu meluasnya hubungan antara negara-negara Afrika dengan China.
Ekonomi
Kerap dilaporkan ialah pandangan penulis-penulis dan pakar-pakar ekonomi mengenai ekonomi negara China dan India. Ada yang meramalkan itu, ini mengenai kekuatan kedua. (Jumlah penduduk negara China 1.34 bilion, India 1.20 bilion). Diperbandingkan ialah sistem pemerintahan, politik, ekonomi masing-masing. Sejarah masa lampau kedua-duanya diulangi. Lantas kemudian seorang Timbalan Menteri Luar China mengulas: “Sejak beberapa tahun lalu, China telah mengimport 30 juta tan minyak dari Afrika setiap tahun. Saya tidak faham kenapa jumlah 30 juta tan itu menimbulkan rasa bimbang pula dan mendorong mereka berkata bahawa China telah merampasnya dari Afrika. Ada lain-lain negara mengimport 100 juta tan minyak dari Afrika, tetapi tidak kedengaran apa-apapun mengenainya”. (Laporan dari buku China in Africa oleh Chris Alden - Zed Books London/New York 2007). Kembali dalam ingatan ini satu kenyataan Zhou Enlai, mendiang Perdana Menteri China satu masa dahulu manakala ditanya: Betapa sumbangan China untuk keamanan dunia? Jawapannya: “Kami membantu menegakkan keamanan dunia manakala berjaya memberi makanan kepada lebih 400 juta rakyat”. Kini bilangan mereka 1.34 bilion. Dan ia kuasa ekonomi kedua terbesar dalam dunia.
Sila berikan komen anda. Terima kasih.
SUMBER
UTUSAN MALAYSIA
22 Januari 2012