Dilahirkan di pedalaman Katibas, Song, sebuah daerah kecil yang jauh dari hiruk-pikuk bandar. Kawasannya serba kekurangan, pembangunan tiba dengan perlahan, dan kemajuan terasa asing jika dibandingkan dengan kota besar. Namun begitu, di sanalah aku dibesarkan dengan kasih sayang, di bumi yang meskipun sederhana, penuh dengan kedamaian dan harmoni.
Setiap pagi, aku melihat kabus putih menyelimuti bukit dan hutan hijau yang masih dara. Sungai Katibas yang mengalir tenang menjadi nadi kehidupan kami, membawa rezeki dan menjadi laluan utama untuk bergerak dari satu kampung ke kampung yang lain. Walaupun hidup jauh dari kemudahan moden, kami tidak pernah merasa terasing. Kehidupan di pedalaman mengajar aku erti persaudaraan, jiran dianggap saudara, masyarakat ibarat keluarga besar.
Aku membesar dalam suasana kepelbagaian budaya dan kepercayaan. Pelbagai etnik hidup bersama; Iban, Melayu, Cina, dan lain-lain, semuanya saling menghormati. Dari kecil aku belajar bahawa perbezaan bukanlah alasan untuk bermusuhan, sebaliknya jambatan untuk memahami erti kemanusiaan. Dan pada usia 25 tahun, aku mengambil satu keputusan besar dalam hidupku, iaitu memeluk agama Islam. Sejak itu, hidupku semakin terang dengan cahaya hidayah, dan aku benar-benar mengerti makna syukur.
Hari ini, walaupun aku berasal dari daerah yang tersisih daripada pembangunan, aku tidak pernah merasa rendah diri. Aku percaya bahawa menjadi anak Malaysia bukan sekadar tentang tinggal di bandar besar atau menikmati kemudahan moden. Ia lebih daripada itu. Ia tentang rasa memiliki, tentang semangat untuk berdiri sama rata sebagai rakyat sebuah negara merdeka.
Malaysia telah mengajarku bahawa sekalipun kita datang daripada latar yang berbeza baik pedalaman atau bandar, kaya atau miskin, Islam atau bukan Islam, kita tetap bersaudara di bawah satu panji, Malaysia Madani. Sebuah gagasan yang meletakkan rakyat sebagai nadi, disantuni dengan penuh kasih dan dihargai dengan adil. Aku melihat bagaimana peluang dibuka luas: anak-anak pedalaman mendapat pendidikan, masyarakat luar bandar tidak dilupakan, dan setiap rakyat diberi ruang untuk menyumbang.
Betapa indahnya Malaysia untuk didiami. Dari puncak Gunung Kinabalu hingga ke pesisir Laut China Selatan, dari sawah menghijau di Kedah hingga ke sungai panjang di Sarawak, tanah ini sarat dengan keindahan yang sukar dicari ganti. Namun yang paling berharga bukan sekadar alamnya, tetapi perpaduan rakyatnya. Kita meraikan Aidilfitri, Tahun Baru Cina, Gawai, dan Deepavali bersama-sama, menjadikan perbezaan budaya sebagai kekayaan, bukan perpecahan.
Setiap kali 16 September menjelma, hatiku bergetar mengenang perjuangan nenek moyang yang menyatukan Semenanjung, Sabah, dan Sarawak dalam sebuah keluarga besar bernama Malaysia. Aku berdiri dengan penuh bangga, menyanyikan lagu patriotik, menyedari bahawa dari daerah kecil di Katibas Song sekalipun, aku tetap sebahagian daripada kisah besar tanah air ini.
Aku bangga, aku bersyukur… kerana aku adalah anak Malaysia.
I AM A CHILD OF MALAYSIA
I am a child of Malaysia, born in the remote interior of Katibas, Song, far from the noise of the city and often left behind by development. Though our land was simple and lacking in modern comforts, it was rich with peace, kinship, and harmony. The river was our lifeline, the misty hills our companions, and the community our extended family.
Growing up amidst cultural diversity — Iban, Malay, Chinese, and others — I learnt that differences are not barriers but bridges of understanding. At 25, I embraced Islam, a decision that illuminated my life with faith and gratitude.
To me, being Malaysian is not defined by wealth or city life, but by belonging. Under the vision of Malaysia Madani, every citizen is valued and treated with dignity. Children in the interior receive education, the poor are not forgotten, and opportunities are open to all who strive.
Malaysia is a land of beauty — from Mount Kinabalu to the paddy fields of Kedah — but its greatest treasure is unity. Each 16 September, I remember the struggle of our forefathers and proudly declare:
I am proud, I am grateful… I am a child of Malaysia.
我是马来西亚的孩子
我是马来西亚的孩子，出生在宋县卡蒂巴斯的偏远地区，远离城市的喧嚣，常常被发展遗忘。虽然我们的土地缺乏现代便利，但却充满了和平、亲情与和谐。河流是我们的生命线，薄雾缭绕的山丘是我们的伙伴，而社区则是我们共同的大家庭。
在多元文化中成长——伊班、马来、华人以及其他族群——让我明白，差异不是障碍，而是理解的桥梁。25岁时，我选择皈依伊斯兰教，这一决定为我的生命带来了信仰的光辉和感恩的心。
对我来说，成为马来西亚人并不在于财富或城市生活，而在于归属感。在**“文明马来西亚”（Malaysia Madani）**的愿景下，每一位公民都受到尊重和关怀。内陆的孩子可以接受教育，贫困者不会被遗忘，机会向所有努力奋斗的人敞开。
马来西亚是一片美丽的土地——从京那巴鲁山到吉打的稻田——但她最大的财富是团结。每年的9月16日，我都会铭记先辈们的奋斗，并自豪地宣告：
我骄傲，我感恩……我是马来西亚的孩子。
நான் மலேசியாவின் பிள்ளை
பல்துறை பண்பாட்டு சூழலில் — இபான், மலாய், சீனர் மற்றும் பல இனங்களுடன் — நான் வளர்ந்தேன். வேறுபாடுகள் தடைகள் அல்ல, புரிதலுக்கான பாலங்கள் என்பதை நான் கற்றேன். 25வது வயதில், நான் இஸ்லாத்தை தழுவினேன். அந்த முடிவு என் வாழ்க்கையை நம்பிக்கை மற்றும் நன்றியால் ஒளிரச் செய்தது.
எனக்குப் பொருள், மலேசியராக இருப்பது செல்வம் அல்லது நகர வாழ்க்கையால் வரையறுக்கப்படுவதல்ல, அது சேர்ந்திருக்கிறேன் என்ற உணர்ச்சியாலே. “மலேசியா மதானி” என்ற கனவின் கீழ், ஒவ்வொரு குடிமகனும் மதிக்கப்பட்டு, அன்புடன் காக்கப்படுகிறார். கிராமப்புறக் குழந்தைகள் கல்வி பெறுகின்றனர், ஏழைகள் புறக்கணிக்கப்படவில்லை, முயற்சி செய்பவர்களுக்கு வாய்ப்புகள் திறந்திருக்கின்றன.
மலேசியா அழகிய நிலம் — கினபாலு மலையிலிருந்து கெதா வயல்களுக்கு வரை. ஆனால் அதின் மிகப்பெரிய செல்வம் அதன் ஒற்றுமை. ஒவ்வொரு செப்டம்பர் 16ஆம் தேதி, நம் முன்னோர்களின் போராட்டத்தை நினைவு கூர்ந்து, பெருமையுடன் நான் அறிவிக்கிறேன்:
நான் பெருமைப்படுகிறேன், நான் நன்றியுள்ளவன்… நான் மலேசியாவின் பிள்ளை.
Tiada ulasan:
Catat Ulasan