Pada awal tahun ini, seorang kanak-kanak Malaysia menemui ajalnya terlalu awal. Beliau meninggal dunia bukan kerana sakit atau kemalangan, sebaliknya disebabkan kecederaan otak, perut dan buah pinggang, gara-gara salah laku penjaganya, iaitu seorang yang sepatutnya boleh percayai sebagai tempat bergantung. Berdasarkan bedah siasat, didapati ada luka dan kesan lebam pada keseluruhan badan mangsa yang menunjukkan kanak-kanak itu didera berkali-kali. Ini bukan kes terpencil. Merujuk statistik Jabatan Kebajikan Masyarakat, kes penderaan semakin meningkat malah kekerapan penderaan berlaku pada kadar purata tujuh kanak-kanak setiap hari di Malaysia. Malangnya, jumlah ini hanya kes yang dilaporkan. Ramai lagi kanak-kanak yang berselindung di sebalik angka itu dan jika kes mereka dilaporkan, besar berkemungkinan ia sudah pun terlambat.
Mampukah kita mencegah penderaan ini daripada berlaku? Ya, saya yakin kita mampu. Bagi mencapai matlamat ini, semua lapisan masyarakat harus sedar penderaan kanak-kanak adalah perbuatan yang tidak boleh diterima dan harus bersedia untuk mengambil tindakan dan campur tangan jika perlu. Dalam kes kanak-kanak ini, ada beberapa orang sudah menyaksikan mangsa didera berhampiran rumahnya. Tiada siapa yang ambil peduli. Saya tidak percaya mereka menganggap perbuatan itu sebagai sesuatu yang boleh diterima. Masih ada keraguan di kalangan masyarakat untuk mentafsir apa yang dilihat dan bagaimana untuk bertindak dan campur tangan secara positif bagi membantu kanak-kanak itu. Jika mereka tahu cara bertindak, nyawa anak kecil ini mungkin masih boleh diselamatkan.
Ada mekanisme yang dapat menyokong tindakan itu. Polis dan agensi kerajaan dilatih untuk menangani kes ini. Laporan serta-merta membolehkan sekumpulan penguat kuasa undang-undang menyelamatkan anak kecil itu daripada terus didera dan dalam kes ini, mangsa meninggal dunia. Campur tangan pihak berkuasa bergantung kepada keprihatinan keluarga, jiran dan orang awam bagi memastikan penderaan kanak-kanak dihentikan sebelum terlambat. Selaras Konvensyen Hak Kanak-Kanak, Malaysia sudah memperkenalkan Akta Kanak-Kanak 2001 untuk menjamin perlindungan mereka. Dengan rang undang-undang ini, pendera bukan saja boleh disabit atas perbuatannya malah identiti pengadu dijamin akan dilindungi di bawah undang-undang.
Tidak ketinggalan, Childline Malaysia, satu inisiatif masyarakat umum sudah bergabung tenaga dengan kerajaan untuk menghasilkan talian khas, 15999, membolehkan orang awam dan kanak-kanak membuat panggilan bagi mendapatkan nasihat atau aduan mengenai penderaan. Sangat penting untuk meningkatkan kepekaan dalam komuniti supaya menggunakan khidmat yang disediakan dan kesedaran bahawa mereka dapat membawa perubahan. Sebagai ahli masyarakat, kita harus memperkasakan pengetahuan mengenai penderaan kanak-kanak dan melaksanakan tanggungjawab sebagai individu atau secara berkumpulan untuk menghentikannya. Untuk membuka peluang ini, Tabung Kanak-Kanak Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu (UNICEF) menyediakan laman web, www.uniteagainstabuse.my.
Sesiapa saja boleh mengetahui lebih lanjut mengenai isu dan apa yang boleh dilakukan untuk melindungi kanak-kanak daripada penderaan. Laman web ini sebahagian daripada kempen Get On Board oleh UNICEF untuk menggalak masyarakat bertindak dan bertanggungjawab terhadap kanak-kanak di sekeliling mereka sama ada di dalam rumah, keluarga atau dalam komuniti. Kita memainkan peranan penting, walaupun ia semudah bersuara untuk menunjukkan yang anda mengambil berat atau dengan membuat panggilan meminta bantuan. Kempen Get On Board jelas sekali melihat cabaran yang dilalui ibu bapa dalam membesarkan anak dan menyediakan jaringan bagi perkhidmatan khas yang disediakan kerajaan bagi membantu mengatasi masalah tekanan dalam memenuhi tanggungjawab sebagai ibu bapa.
UNICEF juga memohon setiap komuniti menyediakan aktiviti sokongan bagi ibu bapa untuk menangani masalah ini. Sifat masyarakat yang sentiasa berubah, antaranya murung dan menyendiri, tekanan ekonomi, perceraian, hilang pekerjaan dan kemiskinan antara faktor yang mendorong kepada sikap pendera. Dengan memfokus usaha untuk menstabilkan keluarga dan menyediakan sokongan untuk kesihatan pembangunan kanak-kanak secara kolektif menyediakan persekitaran yang dapat mengurangkan kebarangkalian berlaku penderaan kanak-kanak. Setiap kanak-kanak berhak membesar dalam persekitaran selamat dan dilindungi daripada segala jenis penderaan, sama ada dalam bentuk fizikal, seksual atau pengabaian. Persekitaran ini mungkin terlaksana jika masyarakat bersatu menegakkan hak asasi kanak-kanak, bercakap mengenai keganasan secara terbuka dan membela hak perlindungan untuk mereka.
Sementara kerajaan bertanggungjawab dalam merealisasikan Konvensyen Hak Kanak-Kanak, ibu bapa dan penjaga lain seperti guru, kakitangan kesihatan, pemimpin belia dan kanak-kanak sendiri mempunyai peranan yang amat penting untuk melindungi hak ini Kanak-kanak terlalu muda yang tidak berupaya untuk melaporkan penderaan atau kanak-kanak lebih tua yang takut kepada pendera seharusnya boleh bergantung kepada orang lain untuk mengambil tindakan. Apa yang dilihat melalui statistik, kes yang dilaporkan hanya memberi gambaran kecil mengenai realiti penderaan kanak-kanak di Malaysia. Kita perlu lebih maklumat. Kajian secara mendalam amat diperlukan untuk membantu kerajaan menentukan tahap untuk dijadikan ukuran bagi membendung penderaan kanak-kanak.
Data daripada kajian ini juga akan dijadikan asas bagi mengawasi sikap pendera terhadap kanak-kanak pada masa depan dan pendekatan masyarakat terhadapnya. Campur tangan berasaskan bukti ini sama pentingnya dengan intervensi individu oleh ahli keluarga dan komuniti. Kita tidak boleh menunggu untuk lebih ramai lagi kanak-kanak meninggal dunia atau disakiti sepanjang hayat. Kita harus bersedia untuk mengambil tindakan dan sikap mendiamkan diri ini perlu dihentikan. Saya menyeru masyarakat Malaysia untuk bersama kami, berganding bahu untuk menghentikan terus penderaan terhadap kanak-kanak.
Oleh Hans Olsen
Penulis ialah Wakil UNICEF di Malaysia
Berita Harian
28 November 2010
Tiada ulasan:
Catat Ulasan