KHADIJAH MOHAMAD NOR
Bagi kebanyakan guru
baharu, menunggu waktu penempatan untuk sekolah yang bakal diajar merupakan
saat yang mendebarkan. Malah, boleh dikatakan masing-masing berharap akan
ditempatkan di sekolah yang terletak di lokasi strategik seperti di bandar-bandar
terkemuka, daerah atau negeri yang tidak jauh dari tempat kelahiran mereka. Justeru,
apabila dimaklumkan status penempatan sekolah mereka di kawasan pedalaman atau
luar bandar, pasti terdetik rasa kecewa kerana apa yang diharapkan tidak
kesampaian. Bagaimanapun, sebagai seorang guru setiap amanah yang diberi akan
dilaksanakan sebaik mungkin demi mendidik anak bangsa agar menjadi orang
berguna.
Itu antara fasa hidup
yang dilalui Siti Herdawati Hamidun, 29, seorang guru yang ditugaskan mengajar di
Sekolah Kebangsaan Pendam yang terletak di daerah Samarahan, Sarawak walaupun
beliau menjalani latihan praktikal di ibu kota. Menurut anak kelahiran Raub,
Pahang yang mesra dengan panggilan Wawa itu, sewaktu mengetahui dia bakal
ditempatkan di Sarawak, hatinya berbunga riang memandangkan si suami turut
bertugas di Bumi Kenyalang. "Namun, apabila keputusan rasmi dikeluarkan
iaitu saya akan mengajar di daerah Samarahan, saya sedikit sedih kerana ia
terletak jauh dari lokasi suami bekerja iaitu di Kuching. Tetapi, akhirnya saya
sedar ia merupakan tanggungjawab yang perlu dipikul dan saya terima keputusan
itu dengan hati terbuka. Ternyata sikap positif itu menjadikan saya lebih
bersemangat untuk mendidik anak-anak di sekolah tersebut," ujar Wawa yang
mula bertugas di Samarahan sejak tiga tahun lalu sejurus menamatkan diploma Kursus
Perguruan Lepasan Ijazah (KPLI) di Maktab Perguruan Ilmu Khas, Kuala Lumpur. Tambah
Wawa, pada mulanya dia mengalami kesukaran untuk memahami pertuturan
murid-murid di sekolah itu kerana loghat mereka dalam bahasa ibunda Sarawak
yang pekat.
Hadiah berharga
Justeru, secara
perlahan-lahan, ibu kepada dua cahaya mata itu cuba mempelajari bahasa
pertuturan mereka untuk mendekatkan diri dengan murid-murid di sekolah tersebut.
"Alhamdulillah, kini masalah tidak faham dialek sudah berjaya diatasi dan
saya seronok mengajar anak-anak ini yang sentiasa bersemangat untuk belajar
terutama apabila gunakan teknologi komputer. Paling terharu apabila
pelajar-pelajar menghadiahkan saya barang-barang seperti sabun, beras dan
buah-buahan sempena Hari Guru atau ketika dusun milik ibu dan ayah mereka
berbuah. Bagi saya hadiah sebegitu amat berharga walaupun bukan barangan yang
mahal kerana apa yang penting ialah ingatan mereka kepada guru yang telah
mendidik mereka," jelas Wawa yang mengajar subjek Bahasa Melayu di sekolah
tersebut.
Sementara itu, anak
muda bernama Faris Syimir Rozaini, 24, yang turut ditugaskan mengajar di daerah
Kapit, Sarawak memberitahu, cabaran mengajar di pedalaman sangat berbeza
berbanding mengajar di kawasan bandar. Kesusahan hidup di kawasan luar bandar
secara tidak langsung menjadikan proses pengajaran itu semakin sukar. Ditambah
pula dengan bahasa ibunda yang berlainan, ia juga menyumbang kepada cabaran yang
dihadapi pendidik.
Hormat guru
"Guru-guru yang
mengajar di kawasan pedalaman boleh dianggap sebagai tentera kerana tugas
mereka tidak sekadar mendidik. Di bandar, kita selalu dengar apabila murid
sakit, gurulah doktornya dan bila murid hendak bermain bola, gurulah
jurulatihnya. Tetapi di pedalaman, jika sekolah tiada air, gurulah yang akan
meredah sungai dan mendaki bukit semata-mata untuk menyambung paip air yang
tercabut dan membekalkan air kepada semua penghuni sekolah," ujar Syimir
dalam aspek cabaran fizikal yang dihadapi guru-guru di pedalaman. Tambah guru
subjek Bahasa Inggeris, Pendidikan Moral dan Dunia Seni Visual itu, dari satu
aspek lain, guru-guru di kawasan luar bandar begitu dihormati oleh masyarakat
setempat kerana sanggup meninggalkan keluarga, isteri dan anak-anak demi
mengajar anak-anak mereka.
Justeru, ibu bapa
biasanya tidak lokek berkongsi rezeki dengan guru di sekolah anak mereka. "Di
sini, kami sering menerima hadiah dalam bentuk hasil hutan. Pernah sekali
seorang rakan sejawat saya menerima seekor rusa hasil buruan penduduk tempatan.
Ia memang sesuatu yang tidak dijangka dan membuatkan kami rasa amat
dihargai," terang Syimir yang melahirkan harapan agar anak didiknya mampu
mengamalkan apa yang telah diajar kepada mereka untuk menjadi insan yang berjaya.
Sila berikan komen
anda. Terima kasih.
Sumber
Harian Kosmo
16 Mei 2012
Tiada ulasan:
Catat Ulasan