ROHAMI SHAFIE
NURUL ANUAR KARI
anuar.kari@utusan.com.my
Sukar dipercayai satu ketika dahulu harga kuih-muih serendah lima
sen sahaja tetapi kini sekurang- kurangnya 40 sen, sementara saiznya pula lebih
kecil. Melihat kemelesetan ekonomi dunia pada 1990-an dan sekitar 2007, mungkin
fenomena kenaikan harga tidak boleh dibendung terutama apabila nilai mata wang
ringgit jatuh mendadak ketika itu. Namun, tidak kurang juga kes-kes peniaga,
peruncit dan orang tengah yang tamak menaikkan harga dengan pelbagai alasan
tidak munasabah atau tidak berkaitan langsung dengan produk atau perkhidmatan
mereka. Ekoran pembentangan Bajet 2013 baru-baru ini, trend itu dilihat muncul
semula dengan menggunakan alasan pemberian imbuhan oleh kerajaan, bonus mahupun
harga gula naik selepas subsidi dikurangkan.
Trend itu sebenarnya sudah bertahun-tahun berulang setiap kali
pembentangan bajet, pengumuman kenaikan imbuhan, pemberian bonus, kenaikan
harga minyak, pilihan raya dan bermacam faktor lain yang boleh dijadikan
alasan. Tidak cukup mengaut untung besar dengan menggunakan pekerja asing yang
dibayar gaji rendah, peluang memerah setiap sen daripada pelanggan tidak akan
dilepaskan. Walaupun peniaga, peruncit mahupun orang tengah yang mengamalkan
trend keji itu adalah kumpulan minoriti yang tamak, namun jumlahnya kini
semakin meningkat sehinggakan ramai pengguna terpaksa menanggung beban. Mereka
inilah yang paling bising apabila kerajaan menggerakkan pelbagai program rakyat
seperti kedai runcit, kedai ikan, kedai kain, kedai buku, klinik rakyat, rumah
mahupun menu rakyat bagi menyekat tindakan mengaut untung mudah.
Boleh dikatakan semua benda mahu dinaikkan harganya. Namun begitu,
kenaikan harga makanan sama ada yang sudah dimasak di kedai dan restoran atau
bahan basah di pasar menjadi contoh terbaik kerana secara langsung kenaikan itu
memberi kesan kepada pengguna setiap hari. Mengambil contoh mudah, air kosong
(tanpa ais) yang sepatutnya diberi percuma dikenakan bayaran 20 sen dan di
sesetengah kedai dicaj sehingga RM1.50 atau lebih, kononnya atas dasar kedai
makan eksklusif, sedangkan cuma kedai mamak biasa sahaja. Apabila kerajaan
mengurangkan subsidi gula sebanyak 20 sen sekilogram, perlukah harga air
minuman dinaikkan 20 sen juga bagi setiap gelas atau cawan? Adakah segelas atau
secawan minuman manis diisi dengan sekilo gula? Tidak kurang juga harga makanan
seperti lauk-pauk dinaikkan atas alasan serupa tetapi kebiasaannya dalam
gandaan 50 sen bagi memudahkan kiraan.
Jika harga minyak RON97 dinaikkan juga, semua harga barang mahu
dinaikkan lagi kononnya kos pengangkutan meningkat, sedangkan lori-lori
menggunakan diesel. Apa pula keperluan menaikkan harga jika gaji ditingkatkan
atau bonus diumumkan? Adakah pengumuman itu juga 'menambah kos' perniagaan? Itu
belum lagi ditambah dengan perbuatan menyorokkan bekalan bagi meningkatkan
harga di pasaran. Secara logiknya, tidak ada sebab untuk menaikkan harga barang
disebabkan pengurangan subsidi, bonus, gaji mahupun kenaikan harga minyak yang
hanya meningkatkan kos kepada tauke-tauke yang memandu kereta mewah. Alasan
tidak mampu menampung kos juga umpama penipuan jelas kerana jika benar tidak
mampu sudah tentu syarikat atau pengusaha akan gulung tikar dan bukannya
menambah lagi cawangan di seluruh negara.
Dalam hal ini, bukan semua peniaga itu tamak haloba dan gemar
menaikkan harga sesuka hati tetapi komuniti peniaga juga perlu bekerjasama
dalam memantau peniaga lain yang memilih jalan keji untuk mengumpul kekayaan. Orang
ramai pula seperti sudah malas untuk mengadu kerana tidak nampak tindakan tegas
diambil tetapi secara diam, ramai yang memboikot peniaga-peniaga yang tamak
itu. Peniaga yang jujur boleh mengambil kesempatan trend itu dengan
mempromosikan produk dan perkhidmatan mereka yang tidak dinaikkan harga bagi
menarik pelanggan dan memberi alternatif yang lebih besar kepada orang ramai. Hakikatnya,
perbuatan menaikkan harga barang dan perkhidmatan sesuka hati umpama menggali
kubur sendiri kerana pengguna kini lebih peka dan tahu hak mereka.
Jika tamak dan tidak sabar mengumpul kekayaan dengan memerah orang
lain, lambat-laun peniaga, peruncit mahupun orang tengah yang pentingkan diri
ini akan ditinggalkan kerana pengguna akan mencari produk atau perkhidmatan
serupa di tempat lain. Ditambah dengan pelbagai kemudahan baru disediakan
kerajaan, golongan peniaga tamak mungkin dapat dihapuskan jika mendapat
kerjasama rakyat dan komuniti peniaga. Pihak berkuasa pula jangan tunggu
sehingga banyak laporan diterima, bergeraklah secara proaktif dan siasat setiap
kes yang dilaporkan atau sekurang-kurangnya dedahkan peniaga manakah yang tamak
haloba itu agar rakyat dapat bersatu memulaukannya.
Sumber
Utusan Malaysia
14 Oktober 2012
Tiada ulasan:
Catat Ulasan