Rencana ini ditulis oleh :
Alimuddin Mohd. Dom
Pengerusi Yayasan Guru Malaysia Berhad.
Keprihatinan kerajaan terhadap perkembangan sekolah rendah aliran
Cina dan Tamil terbukti apabila peruntukan sebanyak RM100 juta diberikan kepada
setiap aliran sekolah tersebut untuk kerja baik pulih dan penambahan bangunan
seperti dalam Bajet 2013. Baru-baru ini pula sebanyak RM30 juta diperuntukan
kepada 78 buah Sekolah Menengah Jenis Kebangsaan Cina (SMJK C) seperti yang
diumumkan oleh Perdana Menteri, Datuk Seri Najib Tun Razak dalam Perhimpunan
Agung MCA pada 21 Oktober lalu. Tidak benar dan tidak berasas ada pihak
mengatakan SJK Cina dan Tamil terpinggir. Malah ada yang mengatakan sekolah
tersebut mahu ditutup. Hakikatnya ada sekolah yang mempunyai kurang 10 murid
dan ada yang tiada murid tetapi sampai hari ini kita tidak tutup.
Semua usaha kerajaan dalam membangun dan memajukan pendidikan
tidak pernah sekali-kali mengabaikan sekolah jenis tersebut sejak selepas
merdeka lagi,’’ jelas Menteri Pelajaran, Tan Sri Muhyiddin Yassin dalam majlis
perhimpunan 1Malaysia di Segamat, Johor pada 19 Oktober lalu. Jelas terbukti
keprihatinan kedua-dua pemimpin utama negara itu pasti SJK Cina dan Tamil terus
terpelihara dan kekal dalam sistem pendidikan kita. Usaha meningkatkan kualiti
pendidikan melalui Pelan Pembangunan Pendidikan 2013-2025 terutama peningkatan
tahap profesionalisme guru, kepimpinan sekolah dan memperkemaskan sistem
penyampaian turut melibatkan sekolah-sekolah tersebut. Sejarah pendidikan Cina
di negara ini bermula sejak sekian lama melalui penghijrahan orang Cina pada
awal abad ke-19. Kedatangan mereka bukan sahaja membawa bersama adat,
kepercayaan, agama dan kebudayaan tetapi turut sama sistem pendidikan.
Mereka sangat mementingkan dan memberi penghormatan tinggi kepada
pembangunan pendidikan. Tidak menghairankan di mana sahaja ada penempatan Cina
di situlah terdapat sekolah Cina. Sekolah itu dibina dan diuruskan sama ada
oleh orang perseorangan atau persatuan sosial dan kebajikan. Menurut beberapa
penulisan, sekolah Cina wujud di Melaka pada tahun 1815, di Pulau Pinang pada
1819 dan Singapura pada 1829. Penubuhannya seiring dengan perkembangan sekolah
Inggeris dan sekolah agama. Sistem pendidikan Cina yang dianggap lengkap telah
bermula di Singapura pada 1849 dan di Pulau Pinang , 1888. Pada 1884 dikatakan
terdapat 52 sekolah Cina di Pulau Pinang, 51 di Singapura dan 12 di Melaka.
Sekolah yang awal ini merupakan bangunan sementara dibina di kawasan tokong,
dewan pesaka, rumah perniagaan atau rumah kediaman ketua masyarakat Cina.
Struktur sukatan pelajaran adalah sama seperti yang terdapat di
China iaitu menggunakan dialek tempatan. Demikian juga buku teks dan guru
terlatih didatangkan daripada negara berkenaan. Pendidikan Cina mula mengalami
proses modenisasi apabila gerakan pemulihan dilancarkan oleh Kang Yu-wei di
China pada 1898. Kurikulum baru ini menggabungkan pengajaran Confucius dengan
sains Barat. Bagi tujuan mengawal sistem pendidikan dan sekolah Cina, pihak
penjajah Inggeris telah meluluskan ‘Ordinan Pendaftaran 1920' yang mewajibkan
sekolah dan guru didaftar dan dikawalselia oleh Pengarah Pelajaran. Cengkaman
dan peluasan kuasa penjajah selepas tamat Perang Dunia Kedua melalui penubuhan
Malayan Union dan diikuti pembentukan Persekutuan Tanah Melayu menyebabkan
timbul keinginan mereka memberi perhatian yang lebih terhadap perkembangan
pendidikan.
Oleh itu Jawatankuasa Penasihat Mengenai Pendidikan ditubuhkan
pada 1949 bertujuan mengkaji pelaksanaan sistem persekolahan vernakular yang
berbeza. Kajian sistem persekolahan vernakular Melayu dipengerusikan oleh L.J.
Barnes sementara sistem pendidikan Cina oleh Dr. William P. Fenn dan Dr. Wu The
Yao. Hasil Laporan Fenn-Wu mencadangkan agar pendidikan Cina diteruskan dengan
penambahbaikan iaitu menyediakan guru terlatih melalui penubuhan Kolej Latihan
dan Latihan Dalam Perkhidmatan, menambah bantuan kewangan bagi pentadbiran
sekolah dan menyediakan buku teks yang mengandungi bahan pelajaran lebih
berpaksikan Tanah Melayu. Namun demikian Laporan Barnes pula lebih menjurus
kepada sistem pendidikan yang sama dan menganggap pendidikan sebagai suatu alat
penting bagi mengintegrasikan semua kaum ke arah pembinaan satu negara yang
bersatu padu.
Pada 1956 kerajaan British mengumumkan bahawa Tanah Melayu akan
diberi taraf berkerajaan sendiri. Oleh itu Datuk Abdul Razak Hussein dilantik
mempengerusikan jawatan kuasa penggubalan dan pelaksanaan sistem pendidikan
kebangsaan. Cadangan jawatan kuasa ini dikenali sebagai Laporan Razak dan
diluluskan menjadi Ordinan Pelajaran 1957.’ Laporan ini mencadangkan
pembentukan sistem pendidikan kebangsaan melalui keseragaman kurikulum dan
memperakukan empat aliran persekolahan di peringkat rendah. Selepas itu bagi
mengkaji keberkesanan pelaksanaan Laporan Razak, maka dibentuk pula
jawatankuasa yang dipengerusikan oleh Abdul Rahman Talib. Laporan Rahman Talib
itu diluluskan oleh Parlimen dan dikenali sebagai ‘Akta Pelajaran 1961.’
Laporan ini bersetuju pada prinsip asas Laporan Razak mengenai
perkembangan bahasa kebangsaan sebagai matlamat akhir dasar pendidikan
kebangsaan. Laporan ini juga menyokong mengekalkan persekolahan empat aliran
bahasa pengantar di peringkat sekolah rendah. Kemudian ‘Akta Pendidikan 1996'
dimaktubkan sebagai lanjutan dan pembaharuan dari ‘Akta Pelajaran 1961'
bertujuan memantapkan lagi sistem pendidikan kebangsaan. Akta ini berpaksi
kepada perakuan utama Penyata Razak 1956 yang menjadi asas kepada dasar
pendidikan kebangsaan. Tujuan utama penggubalan ‘Akta Pendidikan 1996' adalah
untuk memperluaskan skop, peruntukan kuasa dan memperkenalkan prinsip
perundangan dalam pendidikan. Kewujudan SJK Cina dan SJK Tamil turut dinyatakan
dalam Akta tersebut.
Komitmen Kementerian Pelajaran kepada perkembangan sekolah
vernakular amat jelas melalui membiayai gaji dan emolumen guru dan staf
sokongan, buku teks, yuran peperiksaan, bil elektrik dan air serta peralatan
pengajaran dan pembelajaran. Sesungguhnya kepelbagaian aliran persekolahan
peringkat rendah harus diraikan kerana melibatkan faktor sejarah dan sumbangan
kepada pembangunan pendidikan kebangsaan.
Sumber
Utusan Malaysia
26 Oktober 2012
Tiada ulasan:
Catat Ulasan