Antara perkara yang saya anggap paling sukar dalam tugas ialah melihat penderitaan yang dilalui kanak-kanak yang menghidap penyakit kronik. Saya amat tersentuh apabila melihat lemahnya keadaan mereka, manakala kita pula sebagai orang dewasa tidak mampu berbuat apa-apa untuk melindungi mereka daripada ancaman penyakit itu. Sejak beberapa tahun saya menziarahi ramai kanak-kanak di hospital atau di rumah mereka, tubuh mereka lemah tidak bermaya untuk melawan kanser, penyakit kongenital atau kronik yang menyebabkan mereka terlantar di atas katil berbulan-bulan atau bertahun-tahun lamanya. Saya masih ingat wajah dan kisah sedih mereka. Ada seorang kanak-kanak perempuan dari Santubong, Sarawak, yang terlantar di Institut Jantung Negara selama empat bulan sementara menunggu giliran dibedah akibat menghidap sakit jantung sejak lahir. Seterusnya ada seorang remaja lelaki berusia 15 tahun dari Johor yang memerlukan sumbangan sel stem untuk merawat penyakit lukemia yang dihidapinya dan adik perempuannya yang berani secara sukarela menawarkan diri mendermakan sel stem untuk si abang.
Selain itu, pernah seorang budak lelaki di wad pediatrik Hospital Kuala Lumpur bertanya kepada saya: “Tuan, bila agaknya saya boleh kembali ke sekolah? Di sini membosankan.” Pada saat itu, jawapan saya sekadar mengusap tangannya sambil berjanji, “Sabarlah, tidak lama lagi.” Tetapi sekarang, jika dia bertanyakan kembali soalan itu, saya akan beritahu kepadanya yang dia boleh meneruskan persekolahannya di wad itu, hasil daripada projek Hati Nurani melalui program Sekolah Dalam Hospital. Program itu diilhamkan Puan Sri Noorainee Abdul Rahman, isteri Timbalan Perdana Menteri. Beliau menyaksikan bagaimana kanak-kanak yang dimasukkan ke hospital untuk tempoh jangka sederhana hingga jangka panjang tercicir dalam pembelajaran kerana mereka tidak dapat hadir ke sekolah. Beliau amat prihatin dan memandang berat nasib kanak-kanak yang terlantar di hospital dan berputus asa kerana harapan masa depan semakin pudar. Di Institut Pediatrik Hospital Kuala Lumpur daripada 17,135 pesakit tahun lalu ada 300 kanak-kanak yang menduduki peperiksaan di hospital. Saya percaya anda pernah membaca laporan akhbar mengenai kegigihan mereka belajar bersungguh-sungguh untuk berjaya, walaupun dalam keadaan sakit.
Saya masih ingat menunjukkan laporan itu kepada anak saya, dan sejak itu mereka tidak pernah merungut lagi apabila disuruh belajar. Program Sekolah Dalam Hospital amat penting kerana ia menawarkan dua perkhidmatan yang sangat berharga yang dapat kita berikan kepada kanak-kanak – rawatan kesihatan dan pendidikan. Satu daripadanya menjamin kesejahteraan mereka, manakala satu lagi menjamin masa depan mereka, tanpa mengambil kira tentang latar belakang atau keadaan mereka. Kementerian Kesihatan menyokong penuh pelancaran program ini, dengan kerjasama Kementerian Pelajaran dan Yayasan Nurul Yaqeen, iaitu pertubuhan bukan kerajaan (NGO) yang akan melaksanakan inisiatif ini. Bagi kanak-kanak, kesinambungan dan rutin amat penting untuk memupuk disiplin dan motivasi kepada mereka untuk belajar. Kanak-kanak yang keluar masuk dalam sistem persekolahan akan tercicir dalam pembelajaran mereka, tidak mendapat inspirasi mengasah potensi mereka. Untuk memastikan pendidikan mereka terima berkesan, mereka perlukan pendekatan sistematik, dengan segala kemudahan, prasarana dan kepakaran mendidik yang betul.
Secara tradisi, semua ini ada di sekolah, bukan di hospital. Namun, mengapakah hospital tidak boleh menyediakan persekitaran yang diperlukan itu? Hospital Kuala Lumpur (HKL), Hospital Ampang dan Hospital Serdang adalah tiga hospital perintis di bawah fasa pertama program ini. Lapan guru ditempatkan di HKL, setiap empat orang di Hospital Ampang dan Hospital Serdang. Ketika melawat hospital berkenaan selepas program itu dilancarkan, saya kagum melihat kanak-kanak terbabit begitu bersemangat untuk ‘pergi sekolah’. Mereka bukan saja sangat gigih belajar, malah datang ke kelas dua jam lebih awal! Guru yang dilantik mengajar di hospital ini turut bersemangat untuk melaksanakan tugas. Bagi mereka tugas ini sangat bererti kerana mampu memberi kesedaran kepada kanak-kanak terbabit bahawa keadaan kesihatan mereka tidak harus dijadikan halangan untuk mencapai kejayaan dalam bidang pelajaran. Ketika berbual-bual dengan guru terbabit, jelas kepada saya bahawa mereka serius melaksanakan tanggungjawab bagi membantu kanak-kanak berkenaan memenuhi masa persekolahan yang ‘hilang’ supaya mereka boleh bergaul dengan rakan sebaya apabila kembali ke sekolah kelak. Sekiranya kita semua sama-sama berusaha, kita boleh memastikan program ini berjaya dan melaksanakannya di hospital seluruh negara. Dengan kemajuan canggih yang dicapai dalam bidang penjagaan kesihatan hari ini, kita mampu memberikan prognosis lebih baik terhadap penyakit dialami kanak-kanak. Alangkah malangnya jika selepas kesihatan mereka pulih, mereka dapati terlepas peluang dalam bidang pendidikan.
Penulis ialah Menteri Kesihatan www.liowtionglai.com/blog atau twitter@liowtionglai
SUMBER
BERITA HARIAN
24 OGOS 2011
Tiada ulasan:
Catat Ulasan