SUMBER : UTUSAN ONLINE
TARIKH: 4 NOVEMBER 2018
PENULIS ARTIKEL: SHAMRAHAYU A. AZIZ
Pensyarah Kulliyyah Undang-Undang Ahmad
Ibrahim,
Universiti Islam Antarabangsa Malaysia
(UIAM).
International Convention on the
Elimination of All Forms of Racial Discrimination, (ICERD) ialah perjanjian
antarabangsa yang bertujuan untuk menghapuskan semua bentuk diskriminasi kaum.
Ia telah dibuka untuk ditanda tangani dan seterusnya disahkan oleh
negara-negara sejak 21 Disember 1965. Sehingga kini, 15 buah negara masih belum
menandatangani dan membuat ratifikasinya, antaranya ialah Malaysia. Ratifikasi
(ratification) dalam undang-undang antarabangsa bermaksud suatu negara
menyatakan persetujuannya untuk terikat kepada suatu perjanjian jika
pihak-pihak tersebut berhasrat untuk menunjukkan persetujuan mereka untuk
terikat walaupun tidak dipaksa untuk mengikat. Perbincangan tentang ICERD
memerlukan kefahaman pemakaian undang-undang antarabangsa dalam sistem
perundangan Malaysia. Terdapat dua teori penerimaan dan pemakaian undang-undang
antarabangsa dalam suatu negara; (1) Doktrin Diperbadankan (Doctrine of
Incorporation) dan (2) Doktrin Transformasi (Doctrine of Transformation).
Menurut ‘Doktrin Diperbadankan’,
undang-undang antarabangsa secara automatik dimasukkan dalam undang-undang
domestik setelah ia diratifikasi sehingga undang-undang tempatan dan
undang-undang antarabangsa menjadi satu, sama dan serupa (monism). “Doktrin
Transformasi” pula bermaksud undang-undang antarabangsa tidak secara automatik
menjadi undang-undang tempatan. Dalam teori transformasi ini, undang-undang
antarabangsa dan undang-undang tempatan adalah dua entiti berbeza dan
berasingan (dualism). Penerimaan undang-undang antarabangsa dalam sistem
perundangan negara hanya boleh dibuat melalui proses perundangan negara. Malaysia
menerima doktrin transformasi kerana tiada peruntukan Perlembagaan yang
menetapkan penerimaan undang-undang antarabangsa secara automatik. Oleh itu,
semua instrumen yang menjadi sumber undang-undang antarabangsa, seperti Triti,
Perjanjian dan Konvensyen tidak akan menjadi undang-undang negara kita
sehinggalah kita meminda atau membuat undang-undang tempatan berkaitannya.
Perkara 74 dan Jadual Kesembilan
Perlembagaan Persekutuan memberikan kesan bahawa kuasa untuk membuat atau
menandatangi dan meratifikasi triti atau perjanjian di peringkat antarabangsa
adalah terletak di bawah bidang kuasa Persekutuan. Ia juga menunjukkan bahawa
Badan Eksekutif mempunyai kuasa untuk membuat perjanjian antarabangsa atau
menandatangani apa-apa perjanjian antarabangsa, manakala kuasa untuk
menguatkuasakan undang-undang antarabangsa tersebut adalah terletak hak kepada
Parlimen. Oleh itu, bagi membolehkan suatu perjanjian antarabangsa itu berkuat
kuasa Parlimen hendaklah meluluskan undang-undang bagi menjelmakan atau membuat
pernyataan khusus tentang perkara-perkara yang dipersetujui dalam Perjanjian
tersebut bagi tujuan pelaksanaanya. Sekiranya tiada, maka instrumen
antarabangsa yang telah dipersetujui oleh Badan Eksekutif tidak akan mengikat
atau tidak boleh diamalkan atau tidak boleh diterima di mahkamah (prinsip
berbeza dalam kes melibatkan Undang-Undang Adat Antarabangsa).
Perkara 76 Perlembagaan Persekutuan
menyatakan, antara lain bermaksud, sesuatu undang-undang yang bertujuan
melaksanakan perjanjian antarabangsa yang dipersetujui Malaysia di peringkat
antarabangsa tidak boleh dibuat sekiranya undang-undang tersebut melibatkan
hal-hal berkaitan hukum Syarak, adat orang Melayu atau undang-undang atau adat
anak negeri Sabah dan Sarawak. Sementara itu, sesuatu rang undang-undang yang
berkaitan dengan triti, perjanjian dan konvensyen yang ditandatangani oleh
Persekutuan tidak boleh diperkenalkan dalam Parlimen tanpa rundingan dengan
kerajaan mana-mana Negeri dalam Persekutuan. Peruntukan ini walau bagaimanapun
masih belum ditafsirkan oleh mana-mana mahkamah di negara ini.
Bercanggah
Kesimpulannya, amalan Malaysia dalam
penerimaan triti atau perjanjian antarabangsa adalah berdasarkan kepada
‘doktrin transformasi’. Walaupun Kerajaan (Eksekutif) telah mengesahkan
perjanjian antarabangsa, tetapi ia tidak mempunyai kesan undang-undang dalam
negara kecuali Parlimen telah meluluskan undang-undang untuk menguatkuasakan
undang-undang bagi tujuan untuk perjanjian antarabangsa tersebut. Inilah hujah
yang sering digunakan oleh pihak yang menyokong cadangan meratifikasi ICERD. Hujah
lain yang kelihatan dalam bicara berkaitan ICERD ialah, sekiranya kerajaan
membuat keputusan untuk menandatangani dan meratifikasi sesebuah Perjanjian
Antarabangsa, Kerajaan boleh meletakkan reservation atau pengecualian; atau
kerajaan boleh membuat interpretative declaration.
Maksudnya kerajaan tidak perlu menerima
keseluruhan perjanjian tersebut, tetapi boleh meletakkan
pengecualian-pengecualian tentang perkara-perkara yang didapati bercanggah
dengan undang-undang atau dasar negara, termasuk Perlembagaan Persekutuan, Akta
atau Enakmen. Atau, kerajaan boleh menyatakan definisi tersendiri kepada
mana-mana peruntukan dalam perjanjian antarabangsa. (Lihat Guide to Practice on
Reservations to Treaties 2011). Namun begitu, menurut Guide to Practice on
Reservations to Treaties 2011 pengecualian kepada suatu ratifikasi perjanjian
antarabangsa akan hanya diterima sekiranya ia tidak ditolak oleh negara-negara
lain dan antara alasan yang boleh diberikan oleh negara-negara lain ialah,
pengecualian tersebut menyebabkan objektif suatu perjanjian tersebut tidak
tercapai. Pengecualian tersebut juga hendakalh diterima oleh 2/3 daripada
negara-negara lain (Perkara 20 ICERD).
Dalam kes ICERD, sekiranya kerajaan mahu
menandatangani dan meratifikasi perjanjian ini, perincian-perincian tentang
pengecualian tersebut perlu didedahkan dan dibahaskan dengan matang supaya ia
dapat difahami dan diterima oleh rakyat terbanyak. Selain itu, PBB mempunyai
mekanisme tertentu untuk pelaksanaan perjanjian-perjanjian yang ditandatangani.
Mekanisme ini diwujudkan bagi memastikan setiap perjanjian yang diratifikasi
oleh negara-negara mencapai objektifnya. Dalam kes ICERD, ia menyatakan dengan
jelas bahawa suatu Jawatankuasa, yang dikenali sebagai Committee on the
Elimination of Racial Discrimination (Perkara 8 ICERD). Walaupun mekanisme PBB
ini umumnya tidak begitu cekap dalam amalannya, tetapi, ia mempunyai sisten dan
kekuatan tersendiri.Perkara pokok yang perlu dibincangkan dalam kes cadangan
kerajaan untuk menandatangani dan meratifikasi ICERD ini ialah, adakah
keistimewaan-keistimewaan yang diberikan kepada Melayu dan Anak Negeri serta
kepentingan sah komuniti-komuniti lain seperti yang ada dalam Perkara 153
Perlembagaan Persekutuan adalah berbentuk diskriminasi?
Sekiranya ia adalah diskriminasi maka
kesannya nanti ialah, PBB boleh menggunakan mekanismenya untuk meletakkan
tekanan ke atas negara kita untuk mengubah apa jua undang-undang serta
polisi-polisi berkaitan. Namun begitu, sekiranya Perkara 153 yang menjamin keistimewaan
dan kepentingan sah tersebut adalah suatu special measures yang satu-satunya
bertujuan “securing adequate advancement of certain racial or ethnic group or
individuals…in order to ensure …(their) enjoyment or exercise of human rights
and fundamental freedom”, ia bukanlah suatu diskriminasi perkauman. Sekiranya
begitu, ia masih boleh terus diamalkan negara sehingga tujuan tersebut telah
dicapai. Sekiranya special measures tersebut telah mencapai objektifnya, ia
hendaklah dimansuhkan untuk mencapai objektif ICERD (Perkara 1(4) ICERD). Ini
adalah asas kepada mereka yang tidak bersetuju dengan tindakan kerajaan
meratifikasi ICERD.
Pandangan ini mempunyai asas yang kukuh
untuk menangani kesan negatif ICERD ke atas sensitiviti bangsa Melayu untuk
jangkamasa panjang kepada ratifikasi ICERD. Oleh kerana ICERD ini masih diragui
tentang kesan jangka panjang ke atas nilai dan identiti bangsa, perbincangan
dan wacana intelektual perlu diteruskan dalam khalayak warga Malaysia sebelum
ia dibawakan ke Parlimen untuk dibincangkan oleh para elit politik. Malaysia
tidak perlu terburu-buru menandatangani ICERD dan kita tidak perlu beremosi,
menuding jari dan mengambil kepentigan kepartian, bincanglah dengan waras dan
penuh wibawa. Ini soal nilai dan identiti bangsa dan negara kita yang
berdaulat.
Tiada ulasan:
Catat Ulasan