Oleh M. PERIASAMY
PENULIS ialah Panel Pemikir Kementerian Penerangan, Komunikasi dan Kebudayaan
Malaysia mencatatkan pertumbuhan ekonomi 7.2 peratus bagi tahun 2010 dan pencapaian ini adalah mencecah sasaran yang ditetapkan. Kejayaan ini adalah jelas membuktikan kebijaksanaan Datuk Seri Najib Tun Razak mengurus ekonomi negara selaku Perdana Menteri dan Menteri Kewangan Malaysia. Ramai penganalisis politik dan ekonomi berpendapat bahawa kejayaan yang dicapai oleh Malaysia dalam bidang ekonomi dan pentadbiran kerajaan baru-baru ini adalah disebabkan oleh faktor latar belakang pendidikan dan pengalaman politik Najib. Beliau ialah anak lelaki sulung kepada Perdana Menteri yang kedua, Tun Abdul Razak Hussein. Beliau mengikuti pendidikan tinggi dalam bidang ekonomi di universiti dan menjawat pelbagai jawatan termasuk Menteri Besar, Timbalan Menteri, Menteri dalam kerajaan semasa beliau masih muda lagi. Jadi, latar belakang ekonomi dan pengalaman politik yang luas membolehkan beliau memudikan negara ke arah kejayaan cemerlang menangani cabaran-cabaran global.
Apabila beliau mengambil alih teraju pentadbiran negara, beliau terpaksa menghadapi dua cabaran utama iaitu cabaran ekonomi dan masalah sosio-politik antara kaum. Dalam sektor ekonomi, Malaysia di ambang kecundangan akibat kemalapan dan kelesuan ekonomi di persada dunia dan dalam sektor sosial politik pula, sentimen perkauman menular di akar umbi masyarakat berbilang kaum. Kedua-dua cabaran ini mampu memudaratkan malah menghancurkan kejayaan ekonomi dan perpaduan antara kaum yang terbina sejak merdeka sekiranya kerajaan lekeh dan tidak bijaksana dan cekap mengurus pentadbiran negara. Lantaran, Najib memperkenalkan Gagasan 1Malaysia, Rakyat Didahulukan, Pencapaian Diutamakan yang didukung oleh pelan transformasi yang meliputi sektor ekonomi dan sosio-politik untuk menyegarkan kembali kecemerlangan Malaysia ke satu tahap yang lebih tinggi malah menjamin kesejahteraan untuk semua kaum dan lapisan masyarakat.
Walaupun kerajaan pimpinan Najib mencapai kejayaan besar dalam bidang ekonomi dan sosial, ada pihak yang melontarkan dakwaan bahawa kerajaan tidak mengawal kenaikan harga barangan keperluan rakyat. Malah ada pemimpin politik yang mensyorkan rakyat memberikan kuasa mentadbir negara (jawatan Perdana Menteri) kepada beliau supaya beliau terus mengurangkan harga barang-barang dengan serta-merta. Syor dan janji-janji seperti ini dilihat populis hanya sedap didengar tetapi tidak praktikal. Rakyat perlu menyedari bahawa kenaikan harga barangan ketika ini adalah satu fenomena global. Secara umumnya, harga barangan adalah ditentukan oleh faktor permintaan dan penawaran. Apabila permintaan terhadap sesuatu barangan meningkat maka harga barangan tertentu itu akan turut meningkat. Pada masa yang sama, apabila penawaran barangan tertentu berkurangan dalam pasaran, maka harga barangan itu juga turut naik dalam pasaran.
Lebih-lebih lagi, sekiranya kos pengeluaran meningkat akibat peningkatan dalam kos faktor-faktor pengeluaran, seperti sumber manusia atau jumlah pekerja, gaji, kos barangan asas, pengangkutan dan sebagainya, maka kenaikan harga barangan tidak dapat dielakkan dalam pasaran bebas. Pada ketika ini, harga barangan kian naik dalam pasaran dunia semakin naik kerana permintaan bertambah meningkat. Faktor-faktor yang menyumbangkan kepada peningkatan permintaan adalah peningatkan jumlah penduduk, kemampuan kuasa membeli oleh bilangan besar penduduk (India dan China), kekurangan bekalan komoditi pertanian akibat cuaca buruk dan bencana alam. Peningkatan permintaan dan kekurangan bekalan dikatakan menyebabkan kenaikan harga barangan. Bencana alam yang melanda dunia hari ini seperti cuaca buruk di Eropah, banjir di Cina dan Asia, kekurangan hasil pertanian akibat perubahan dalam iklim dan pergolakan politik yang tidak tertentu hala yang menjejaskan stabiliti politik negara telah menyebabkan kekurangan barangan dalam pasaran dan ini turut menyebabkan peningkatan permintaan.
Apabila permintaan meningkat terhadap sesuatu barangan tertentu, terutamanya barangan keperluan asas, maka peningkatan harga barangan keperluan asas itu tidak dapat dielakkan. Sehubungan ini, Malaysia sebagai sebuah negara yang banyak bergantung kepada import barang-barang makanan seperti gula, tepung gandum, beras, minyak masak dan lain-lain, tidak dapat elak fenomena kenaikan harga barangan tersebut. Namun, kerajaan Malaysia yang prihatin terhadap kebajikan rakyat, terutamanya golongan pendapatan rendah telah mengambil daya usaha untuk memastikan rakyat mendapat bekalan barang-barang keperluan asas seperti gula, tepung gandum, minyak masak, gas, petrol, diesel, beras dengan harga yang berpatutan atau mampu beli dengan pembiayaan subsidi. Kerajaan memperuntukan RM10.32 bilion sebagai subsidi untuk barangan keperluan asas bagi tahun 2010. Jumlah ini dijangka akan mencecah RM20.6 bilion pada tahun 2011.
Subsidi RM10.32 bilion tersebut termasuk subsidi RM789 juta untuk gula, RM 89 juta untuk tepung gandum, RM813 juta untuk minyak masak, RM486 juta untuk beras, RM3.13 bilion untuk petrol (RON 95), RM3.5 bilion untuk diesel, RM1.43 bilion untuk LPG. Ini bermakna, kerajaan menanggung kos 30 sen bagi setiap kilogram gula, 45 sen setiap kilogram tepung gandum, RM1 bagi setiap kilogram minyak masak, RM4 setiap bag beras berat 6 kilo, 43 sen setiap liter petrol RON 95, RM27.02 sen bagi setong LPG. Walaupun kerajaan sedar bahawa penyediaan subsidi untuk barangan akan membantutkan pertumbuhan ekonomi dengan segar dan bebas dalam satu sistem ekonomi bebas, pentadbiran kerajaan Najib didorong menggunakan pendekatan subsidi dengan hemah untuk menjamin kesejahteraan rakyat. Namun demikian, kerajaan tidak dapat amalkan pendekatan membelanjakan peruntukan berbilion-bilion untuk subsidi semata-mata untuk mengurangkan harga barang-barang.
Pendekatan sedemikian akan menghalang pembangunan negara malah perkembangan ekonomi yang sihat dan dinamik dalam jangka panjang. Malaysia yang bercita-cita untuk mencapai status negara maju dan berpendapatan tinggi perlu menggalakkan tumbuhan sistem ekonomi yang bernas dan dinamik. Pemberian subsidi yang berlebih-lebihan semata-mata untuk menjadi kerajaan popular akan mendatangkan kemudaratan kepada negara dan rakyat pada waktu jangka panjang. Menyedari hakikat ini, Najib telah umumkan dan menggariskan beberapa langkah untuk menstruktur semula sistem subsidi pada masa akan datang. Dalam soal menstruktur semula subsidi yang sedikit sebanyak akan memberi impak kepada harga barang-barang keperluan asas, rakyat perlu yakin bahawa kerajaan tidak akan membelakangkan kepentingan rakyat terutamanya golongan pendapatan rendah.
UTUSAN MALAYSIA
28 MEI 2011
Tiada ulasan:
Catat Ulasan